________________
૩. પાપ અને પશ્ચાત્તાપ ]
[ ૧૯
કુટુંબમાં કલેશ અને સંતાપ ન થાય એ માટે તેણે એ વાત પેાતાના પેટમાં જ રાખી અને મનને સમજાવ્યુ' કે: ‘ માનવદેહ કદાચ હીરા-માણેકરૂપી સુંદર પથ્થરોની શાભાનું સાધન અની શકે, પણ સુંદર અને ચકચકતા પથ્થરા કાંઈ માનવદેહની શાભાનું કારણ બની શકે નહિ અને બનતાં હાય તા એવા માનવદેહની કીમત પથ્થરથી પણ ઊતરતી થઈ ગણાય. સમતાએ વિચાયુ " કે સ્ત્રીનું સાચુ` આભૂષણ તેા તેનું શીલ અને ચારિત્ર છે અને જેની પાસે તે હાય તેને વળી આવા હારની જરૂર જ શી ?
?
સમતાના પતિએ તેને એક દિવસે પૂછ્યું: ૮ ભાલી તા તેને હાર હમેશાં પહેરી રાખે છે, તે પછી તું તારા હાર શા માટે નથી પહેરતી ? એ હાર પહેર્યાં હૈાય ત્યારે તું કેવી સુંદર અને સેાહામણી લાગે છે!'
પતિની વાત સાંભળી સમતા હુસી અને મેલી: ‘હાર વિનાની હું શું કદરૂપી લાગું છું ? તમને ગમતી નથી ? હારના કારણે જ શું હું તમને પ્રિય લાગું? ’
સમતાના પતિએ કહ્યું: ૮ એમાં ગમવા ન ગમવાની વાત નથી, પણ અલ’કારાથી દેહની Àાભા વધે છે, અને તેથી જ બધી સ્ત્રીએ અલંકારો – આભૂષણ્ણાના ઉપયાગ કરે જ છે ને !'
'
સમતાએ જરા ગંભીર અની કહ્યુ અંદરથી જે અપૂર્ણ અને કંગાલ હાય તેને પતિના પ્રિયપાત્ર બનવા માટે ખાહ્ય અલંકારાની જરૂર પડે, પણ અંદરની સમૃદ્ધિ વિના મહારની શાભા તા મૂખ માણુસને રીઝવી શકે,