________________
૧૯૦ ]
[ શીલધર્મની કથાઓ-૧ અભયકુમારની દલીલથી શ્રેણિકને મનને સંતેષ ન થતાં તેણે કહ્યું: “બગડેલા દૂધને જેમ ઉકરડે ફેંકી દેવું પડે છે, તેમ અપરાધી માનવેને જેલમાં ધકેલી દેવા એ જગ્ય માર્ગ છે. માણસને કોઈ પણ પ્રકારનું વ્યસન પડયા પછી તેમાંથી જેમ એ મુક્ત બની શકતા નથી, તેમ અપરાધી માનસ પણ કઈ દિવસ સુધરી શકતું નથી.”
અભયકુમારે શ્રેણિકના મનનું સમાધાન કરતાં છેલ્લે કહ્યું: “પિતાજી! સોની અને પેલી બ્રાહ્મણ સ્ત્રીને સાચા અર્થમાં પિતાના હીનકૃત્ય માટે પશ્ચાત્તાપ થતે જોયા પછી જ તેઓ પિતાના જીવનનું નવેસરથી ઘડતર કરી શકે એ હેતુથી તેમના પ્રત્યે મેં દયા દાખવી છે. ફાટી ગયેલા દૂધને ફેંકી દેવાને બદલે તેના પર પ્રેમ કરી તેમાંથી જે ઉત્તમ મીઠાઈ બનાવી શકાતી હોય તે પછી, સંગે, વાતાવરણ અને પરિસ્થિતિને વશ થઈ માર્ગભૂલેલા માનવીઓને ગ્ય તક આપી શા માટે ઉત્તમ નાગરિક ન બનાવી શકાય ?'
રાજગૃહીના રાજવી શ્રેણિકને અભયકુમારની દલીલ -અથાર્થ લાગી અને તે પ્રકરણને ત્યાં અંત આવે.
