________________
૨૬. શીલ અને ધ ]
[ ૨૭૭
ચેાગાનુયાગ એ જ દિવસે શ્રીપુરનગરના રાજવી અપુત્ર મરણ પામેલા અને મ`ત્રીઓએ હાથીને કળશ આપી તે કળશ જેની પર ઢાળે તેને રાજ્યગાદી આપવી એવી ચાજના કરી હતી. હાથી ફરતા કરતા મંત્રીએ સાથે જે વૃક્ષ નીચે ચંદન સૂતા હતા ત્યાં આવ્યે અને તેની પર કળશ ઢાળ્યેા. કાળસર્પ ચાગના અંત આવતાં ચંદનને પુનઃ રાજ્યની પ્રાપ્તિ થઈ. રાજા થયા પછી ચારે બાજુ તેણે પત્ની અને પુત્રાની તપાસ અર્થે` માણસા મેાકલ્યાં.
આ તરફ સાગરદત્ત સાથે વાહ, મલયાગિરિ અને તેનાં અને બાળકો આનંદપુર નગરમાં પહેાંચ્યાં. સાગરદત્તની પત્ની ભદ્રાએ મલયાગિરિના સવિસ્તર ઈતિહાસ જાણી લીધા અને તેણે પેાતાના પતિને સન્માર્ગે દોરવી ધર્મનિષ્ઠ બનાવ્યેા, એ બધી હકીકત જાણતાં તેને મલયાગિરિ માટે અપૂર્વ માન અને સ્નેહ ઉત્પન્ન થયાં. શ્રી ભાગ્યે જ શીલ જેવી નાજીક માખતમાં મન, વચન અગર કાયાથી સ્ખલનાની વાત કાઈ ને કરતી હૈ!ય છે. પણ તેમ છતાં ભદ્રા મનમાં તેા પામી ગઈ કે આ સ્ત્રીએ જેમ તેના પતિને ધ ના માગ ખતાન્યેા, તે જ રીતે પેલા પુરુષે એક રાતે તેને શીલનેા માગ બતાવી અધમ માં પડતી અટકાવી હતી.
થાડા દિવસેા ખાદ શ્રીપુરનગરના રાજવીની વર્ષગાંઠ નિમિત્તે આનંદપુરના સાગરદત્ત સાથે વાહ, તેની પત્ની ભદ્રા, મલયાગિરિ અને તેનાં ખાળકા રાજાને ભેટ આપવા નિમિત્તે શ્રીપુર ગયા. મલયાગિરિ અને તેનાં બાળકા માટે તે અપૂવ હર્ષ ના દિવસ હતા, કારણ કે ચ'દનના પણ એ જ જન્મદિન હતેા.
