________________
૨૫. વેગ અને ભોગ ]
[ ૨૫૯ અશાંત ન બનવા દેતાં તેમણે કહ્યું: “આપણી વૃત્તિઓને ઉપવાસી ન રાખવી તે શું મનમાં જે જે વૃત્તિઓ ઊભી થાય તેને પિષ્યા કરવી? ભૌતિક અને આધ્યાત્મિક એ બંને ભિન્નભિન્ન પ્રકારની વૃત્તિ છે-જેને આધ્યાત્મિક માર્ગે જવું હોય તેણે ભૌતિક વૃત્તિઓના પાશમાંથી મુક્ત થવું જ રહ્યું. તમારે શું કહેવાનું છે એ વાત જ હું સમજી શકતું નથી, તમારી દલીલ શક્તિ ઈ એમ તે લાગે છે કે જે ધર્મ મેં સ્વીકાર્યો છે, તે ધર્મને તમે સ્વીકાર કરી લે તે કેટલાયે જીનું તમારા દ્વારા કલ્યાણ થઈ શકે.” - દેવદત્તા ડીવાર તે મુનિરાજ સામે અનિમેષ દૃષ્ટિએ જોઈ રહી. સાધુની આંખમાં તેણે ધાર્યું હતું તેવું જ કાંઈક નિહાળ્યું. એક જ ચકરદષ્ટિ માત્રમાં ચતુર સ્ત્રી, પુરુષને નખશિખ સમજી લે છે. દેવદત્તા કોઈ સામાન્ય નર્તકી ન હતી. તેને જન્મ એક નર્તકીની કુખે થયું હતું, પણ એના જન્મને જવાબદાર એક મહાન યેગી હતે. પુત્રીમાં માતા કરતાં પિતાના ગુણોનું પ્રમાણ વધારે હોય છે, એટલે દેવદત્તાને કુદરતી રીતે જ ગીની વૃત્તિપિતાના ગુણેને વારસે મને હતે. નંદિષેણે અધ્યયન દ્વારા જે જ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું હતું, તે જ્ઞાન દેવદત્તને વારસામાં મળ્યું હતું.
મુનિરાજને પિતાનું નામ અને ટૂંક ઓળખ આપી અંને હાથ જોડી મૃદુહાય સાથે દેવદત્તા બેલીઃ “મુનિરાજી ભૌતિક અને આધ્યાત્મિક વૃત્તિને તમે એકબીજાની વિધી
