________________
૫. મૃષાવાદ ]
[ ૪૩. એટલે મૂર્ખાઈ અને સર્વ કૅગે છેડી દઈ મારી સાથે માનષિક કામને ભગવતે રહે.”
આમ છતાં મહાશતકમાં કામ ઉદ્દીપ્ત કરવાના પ્રયત્નમાં રેવતીને સફળતા ન મળી. એક નિરંકુશ–સ્વચ્છેદમતિ સ્ત્રી પોતાના પતિ માટે એવું ભયંકર કામ કરી નાખે છે કે તેવું ભયંકર ક્રોધિત થયેલા સિંહ, વાઘ, સર્પ, અગ્નિ અને રાજા પણ કરી શકતા નથી. રેવતીનાં વચનેને મહાશતકે જરા પણ આદર ન કર્યો અને પહાયની માફક પિતે ધર્મધ્યાનમાં સ્થિર રહ્યો, એટલે અનાદર પામેલી રેવતી ધૂવાં. ફૂવાં થતી પાછી ચાલી ગઈ.
તે પછી મહાશતક શ્રાવક અગિયારે પ્રતિમાઓને આચરતો ઉગ્ર તપથી અત્યંત કૃશ અને નાના ગૂંચળાંથી છવાયેલે દુર્બળ થઈ ગયે. છેલ્લે અંતિમ મારણાંતિક સંલેખના સ્વીકારી, આહારપાણને સર્વથા ત્યાગ કરી, જીવિત અને. મરણમાં સમભાવ રાખતે રહેવા લાગ્યા.
આ રીતે રહેતાં રહેતાં તેના ચિત્તની વૃત્તિ વધારે શુદ્ધ થઈ અને મનના શુભ અધ્યવસાયના કારણે તેને અવધિજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું.
તે આવી રીતે રહેતા હોવા છતાં તેના પુરુષત્વને ઢઢળવા રેવતી ફરી એક વખત પૌષધશાળામાં જઈ પહોંચી. દાંત પડી ગયા હોય, કેશ ધોળા થયા હોય અને દષ્ટિ ક્રમે ક્રમે કુંઠિત થતી જતી હોય તેમજ દેહને અંતિમ સમય. નજીક આવ્યો હોય તે પણ, કામેચ્છા એવી સતી–સાધી છે કે એ દેહને છોડતી નથી! રેવતીએ મહાશતક પાસે