________________
૩. પાપ અને પશ્ચાત્તાપ ]
[ ૨૧
( ૨ )
થોડાં વર્ષોં ખાદ મમતા ભારેબિમાર પડી, અને સમતાએ દિવસ અને રાત ખડે પગે ઊભા રહી તેની સારવાર કરી. મમતાને જ્યારે લાગ્યું કે પોતે આ ગભીર માંદગીમાંથી મુક્ત નહિ થાય, ત્યારે પેાતાના પતિ, દિયર અને સમતાને પેાતાની પાસે ખેલાવ્યાં.
મમતાએ આંખામાં આંસુ સાથે સૌને ખમાવતાં કહ્યું : ‘હું તેા હવે થાડા દિવસની મહેમાન છું, પણ જતાં જતાં મે‘ કરેલાં પાપકૃત્યાના બેજો મારાથી સહન નથી થતા, એટલે તેની કબૂલાત કરી, એ બેજો હળવા કરું છું.' મમતા આટલુ ખેલી ત્યાં તેને શ્વાસ પણ તેની દરકાર ન કરતાં કહેવા લાગી : 6 સમતા એક સામાન્ય સ્ત્રી નથી, પણ આપણા ઘરની સાક્ષાત્ લક્ષ્મી છે. મે' તેને દુ:ખ આપવામાં કાંઈ બાકી રાખી નથી.' સમતાએ મમતાના હાઠા પર પેાતાના હાથ દાબી તેને ખેલતી અટકાવીને કહ્યું: મેાટી બહેન! તમે આ શુ ખેલી રહ્યાં છે ?'
ચડવા લાગ્યા,
મમતાએ પ્રેમપૂર્વક સમતાના હાથ દૂર કરી કહ્યું : ‘સમતા ! મારા જીવની સદ્ગતિ થાય એમ ઈચ્છતી હૈ। તે આજ બધા એકરાર કરી લેવા દે.'
માનવી જગતના સર્વાં પદાર્થોના સંગ્રહ કરી શકે છે, પણ પાપના ખેાજાને સગ્રહી રાખવા એ કાય કઠિન છે. પાપના ભાર જ માનવીને પાપના એકરાર કરવાની ફરજ પાડે છે. પાપના એકરાર અને તે માટેના પશ્ચાત્તાપ દ્વારા જ
