________________
૧. ધન્ય મુનિરાજ ! ]
[ 4
ભક્તજનના થરમાં ગયા અને ભાગ્યયેાગે એ ઘરના મુખ્ય વડીલ એક સુશ્રાવક સૂવાની તૈયારી કરતા હતા, તેની પાસે જઈ સિંહકેશર લાડુના જોગ થઈ શકે તેવું છે ?' કહી
ܐ
ઊભા રહ્યા.
પ્રથમ તે શ્રાવક રાત્રિના આવા વખતે મુનિરાજને આવેલા જોઈ આભા બની ગયા; પણ બીજી જ પળે, એણે તપસ્વી મુનિરાજના માનસને એળખી લીધું. શ્રાવક તત્ત્વજ્ઞ, શાસ્ત્રાને જાણકાર અને માનવસ્વભાવને પૂરા અભ્યાસી હતા. એને લાગ્યું કે મુનિરાજ આચારપતિત નથી, પણ સચેાગવશાત્ પરિસ્થિતિને વશ ગઈ ગયા છે. સિંહુકેશર લાડુની ઈચ્છા પાછળ સ્વાદની અપેક્ષા હૈાવા છતાં ભાવના તેા ઉચ્ચ હતી. એક માસના ઉપવાસ ખીજા દિવસથી શરૂ કરવાના હતા અને એ તપ દરમિયાન શક્તિ ટકી રહે એવી શુભ ભાવના પણ મુનિરાજના મનમાં ઘર કરી બેઠી હતી. ભાવના શુભ હેાવા છતાં તેમાં વિવેક અને સાધના લેપ થઈ ગયા હતા. ઉન્માદ અને ઘેલછાને કારણે માનવી ઘણી વખત ન કરવાનું' કરી બેસે છે, પણ એવા પ્રસંગે તેને સ્થિર કરવા માટે તેનેા તિરસ્કાર કે ઘૃણા ન કરતાં તેની ઘેલછા કે ઉન્માદ દૂર થાય તેવી જાતના યાગ્ય પ્રયત્ન કરવા જોઈ એ. આવેશમાં આવી જઈ કાઈ ન કરવા જેવું કૃત્ય કરી નાખે, તા તેને હમેશાં ક્ષમા આપવી જોઈએ; તેને તિરસ્કાર નહિ પણ પ્રેમ આપવા જોઈ એ, કારણ કે જગતના ખરાબમાં ખરાબ માણુસમાં પણ સારામાં સારા માણસન કાંઈક અંશ રહેલા જ હોય છે. ગામવત્ સર્વેમૂતેષુ-ની