________________
૧. ધન્ય મુનિરાજ ! ] એટલે શ્રાવકને જે શંકા હોય તે પૂછવા કહ્યું, એટલે શ્રાવકે કહ્યું 'यस्य धृतिस्तस्य तपो यस्य तपस्तस्य सुगतिः सुलभा । येऽधृतिमन्तः पुरुषास्तपोऽपि खलु दुर्लभं तेषाम् ॥'
આ લેકને અર્થ મને સમજાતું નથી, આપ તે ન સમજાવે?”
મુનિરાજે કહ્યું: “એને અર્થ એમ થાય છે કે જેને ધૃતિ છે, તેને જ તપ સંભવી શકે છે અને જેનામાં તપ છે, તેને જ મોક્ષગતિ સુલભ છે. જેનામાં ધૃતિ નથી તેનામાં તપ દુર્લભ છે.”
શ્રાવકે વિનયપૂર્વક પૂછયું: “પરંતુ મુનિરાજ ! કૃતિને અર્થ શું તે જ મને સમજાતું નથી !' મુનિરાજ વિચારમાં પડ્યા. પાત્રોમાં માદકે પડ્યા પછી મુનિરાજનું ધ્યાન ત્યાં કેડિયાની સળગતી દિવેટના પ્રકાશ પર પડયું હતું. તેમને ભાન આવવા લાગ્યું કે રાત્રિને સમય થઈ ગયો છે અને પિતે સવારથી જ ગોચરી અર્થે નીકળ્યા છે. ધૃતિને અર્થ સમજાવતાં મુનિરાજે કહ્યું તે ખરું કે ધૃતિ એટલે સ્થિરતા, હૈયેધીરજ; પણ તે જ વખતે તેમને પિતાની સાચી પરિ. સ્થિતિનું પણ જ્ઞાન થયું. મુનિરાજ વિચારવા લાગ્યા કે, “અહાહા! હું તપસ્વી મુનિ, પંચ મહાવ્રતને અધિકારી, માસખમણના પારણા અર્થે સિંહકેશર લાડુ જેવી તુચ્છ વસ્તુમાં પાગલ બની મનની સ્થિરતા ગુમાવી બેઠે! મને તપને અધિકાર જ કયાં રહ્યો? જ્યાં સ્થિરતા નથી, જ્યાં