________________
[ શીલધર્મની કથાઓ-૧. - શ્રી. સુવ્રત મુનિ સિંહ કેશર લાડુની ધૂનમાં વિવેક અને વિનય ચૂકી ગયા અને પછી તે શરમ છોડી દઈ ઘરે ઘર જઈ સામેથી જ પૂછવા લાગ્યા કે “સિંહ કેશર લાડુને જેગ છે કે નહીં?” ખરેખર ! માણસ જેનું ચિંતન કરે તેમાં જ તેનું ચિત્ત તદાકાર થઈ જાય છે. મુનિરાજનું મન પણ સિંહ કેશર લાડુમય થઈ ગયું અને તે ભિક્ષાચર્યાને નિયમે ભૂલી ગયા. ધર્મ વૃત્તિને પિષવામાં નહિ પણ શિષવામાં છે એ વાત જ મુનિરાજ વીસરી ગયા. “ચિત્તને નાના પ્રકારની વૃત્તિ અર્થાત્ સ્વરૂપ ધારણ કરતું અટકાવવું એ ભેગના સાદા અને સરળ નિયમનું મુનિરાજને વિસ્મરણ થઈ ગયું. | મુનિરાજની રસેન્દ્રિયે તેમનાં સાન અને ભાનને ભુલાવ્યાં. મધ્યાહ્ન કાળ થઈ ગયો, પણ મુનિરાજને ક્યાંયથી સિંહ કેશર લાડુને જેગ ન થયે, એટલે શહેરના બધા વિભાગે ફરી વળ્યા. પછી તે “ધર્મલાભને ભૂલી જઈ ઘરમાં જતાં જ સિંહ કેશર લાભ” બેલી પ્રવેશ કરવા લાગ્યા. આ જોઈ લોકોને લાગ્યું કે મુનિરાજના મગજની કમાન છટકી ગઈ છે. - સૂર્ય અસ્ત થશે અને રાત્રિનાં અંધારાં પથરાવા માંડ્યાં, તેમ છતાં મુનિરાજની સિંહ કેશર લાડુ માટેની કૂચ અવિરત પણ ચાલુ જ રહી. રાત્રિના નવને સમય થશે. બાળકો, યુવાને અને પ્રૌઢ તે શયનગૃહમાં જઈ નિદ્રામાં પોઢી ગયા હતા. કેઈ કઈ ઘરમાં બિચારા વૃદ્ધજને અર્ધ જાગૃત અવસ્થામાં પડી રહ્યા હતા. મુનિરાજ એ સમયે એક
