Book Title: Agam 07 Ang 07 Upashak Dashang Sutra Sthanakvasi
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
उपासकदशासूत्रे तन्नयरिटा-"हा हओम्हि, गया मह बंधवा, हा देव ! किं कुणेमि, कहिं गच्छेमि, को मज्झ सरणं " इय सोराहोडणमुच्चै अकोसंता णयरीओ पवलज्ज जहोगासं सं सं अप्पाणमारक्खिउमिओ तओ अबहरीअ । सहपरिवारो सपरिच्छओ रायावि बुहवसू ससंभमं णयरिं अवहाय तब्बाहिरं वसी।
तीए य चंपाए णाणालद्धिमंतस्स जयकित्तिणामस्स आयरिस्स मुणिगणपरिवुडस्स चाउम्मासमहेसि । तस्स सीसगणो अन्नया भिक्खाए नयरीमज्झं गी। गिहत्थाभावेण अपत्तभिक्खो ठाणयमु वासिओ, तया आयरिओ आह-भो आउसंता ! का चिन्ता भिक्खाए अभावे?
मे बान्धवाः, हा देव ! किं करोमि, क गच्छामि, को मे शरण'-मिति सोरस्ताडनमुच्चरा क्रोशन्तो नगरीतःप्रपलाय्य यथाऽवकाशं स्वं स्वमात्मानमारक्षितुमि तस्ततोऽगच्छन् । सहपरीवारःसपरिच्छदश्च राजाऽपि बृहवसुः ससम्भ्रम नगरीमपहाय तबहिरुवास।
तस्यां च चम्पायां नानलब्धिमतो जयकीर्तिनाम्न आचार्यस्य मुनिगणपरिवृतस्य चातुर्मास्यमासीत । तस्य शिष्यगणोऽन्यदाभिक्षायै नगरीमध्यं गतो गृहस्थाभावेनाऽप्राप्तभिक्षः स्थानकमुपाश्रितस्तदाऽऽचार्य आह-भो आयुष्मन्तः! का चिन्ता गई। उसके डरके मारे लोग चिल्लाने लगे-'हाय ! मरे ! बन्धु-जन चल बसे ! हायरे भाग्य !! क्या करें, कहाँ जाएँ, किसका सहाराले ?' इस प्रकार चिल्लाते-बिलबिलाते हुए नगरीके लोग, इधर-उधर जहा जिसका सींग समाया वहीं अपनी-अपनी जान बचानेके लिए भाग गये!
राजा ब्रहद्वसु भी अपने कुटुंबी तथा अन्य परिच्छदों के साथ नगरी छोड़कर बाहर आ वसा।
विविध लब्धियोंके धारक अनेक साधुओंसे युक्त जयकीर्ति नामक आचार्यका चौमासा उस वर्ष चम्पा नगरीमें ही था। एक बार आचार्यजी के शिष्य गोचरिके लिए नगरीमें पधारे, परन्तु नगरी सूनी थी-एक મહામારીની બિમારી ફેલાવી દીધી. પ્રજામાં “ત્રાહિ-ત્રાહિ” પિકાર પડવા લાગે. મરકીના ડરથી લેકે પિકાર કરવા લાગ્યા – “હાય! મુઆ ! બંધુજને ચાલ્યા ગયા હાથરે ભાગ્ય ! શું કરવું? કયાં જવું? કેને આશ્રય લે?' એ પ્રમાણે પિકાર અને વિલાપ કરતા નગરીને લેકે અહીં-તહીં, જ્યાં જેને ફાવ્યું તેમ પિતા-પિતાને જીવ બચાવવાને નાસી ગયા
રાજા બ્રહદ્રસુ પણ પિતાના કુટુંબીઓ તથા બીજા પરિવાર સાથે નગરી છેડીને બહાર જઈ વસ્યા. કરી વિવિધ લકિધઓના ધારક અનેક સાધુઓથી યુક્ત જયકીર્તિ નામક આચાર્યનું ચોમાસું એ વર્ષે ચંપાનગરીમાં જ હતું. એક વારે આચાર્યના શિષ્ય બેચરીને માટે
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર
