________________
a અ નમઃ
સભ્ય દર્શન जोवादिश्रद्दधनं सम्यक्त्वं जिनवरैः निदिष्टम् । व्यवहाराद् निश्चियतः आत्मा भवति सम्यक्त्वम् ।।१।। सूत्रार्थ जिनभणितं जीवाजीवादि बहुविधमर्थम् । हेयाहेयं च तथा योजनाति सस्फुटं सदुद्दष्टिः ॥२॥
મનરૂપિ ભૂમિ ખેડીને સાફ રાખવી. જેમ ખેડુતે અનાજ વાવવા પહેલાં જમીનને ખેડીને સાફ કરે છે. તેમાંથી કાંટા, કાંકરા, જાળાં, ઝાંખરાં કાઢી નાખી તૈયાર કરે છે. હળદ્રશ જમીનમાં ઉંડી રાંપ (કેશ જેવું હથીયાર વિશેષ) નાખી જમીનને પિચી કરે છે અને તેમાં રહેલાં નિરૂપાગી મૂળીયાં કે બીજેને બહાર કાઢી નાંખે છે. જમીન પિચી કરવાથી તેમાં વરસાદનું પાણી ઉંડું ઉતરીને ભરાઈ રહે છે, જે વાવેલાં બીજેના પિષણને માટે ઉપયોગી થાય છે. બીજા મૂળીયાં કે બીજે ઉખેડી નાખવામાં આવે છે તેનું કારણ એ છે કે જે પોષણ તે પાણી દ્વારા, વાવેલા મૂળ બીજેને મળવું જોઈએ, તે આ નિરૂપણી મૂળીયાં કે બીજે લઈ લે છે, તેથી આ મૂળ બીજે વૃદ્ધિ પામતાં અટકી જાય છે અને આ ફાલતુ બીજે પોષાઈને વૃદ્ધિ પામે છે.
આવી જ રીતે ધર્મરૂપ બીજ વાવવા માટે આ મનભૂમિ ઘણી સાફ કરવી જોઈએ. તેમાં વિચારરૂપી હળની ઉંડી રપ નાખીને અંદર રહેલાં કામ, ક્રોધ, ભય, ઈર્ષા, ઈચ્છા, અભિમાન આદિ નિરૂપયોગી સંસાર પ્રવાહને આડે માર્ગે દેરનારાં બીજે છે તે કાઢી નાખવાં જોઈએ, અને તે મને ભૂમિને કાંઈક પિચી બનાવવી જોઈએ. આ જમીન નમ્રતા, અને સરલતા દ્વારા જ પિચી પડી શકે છે. જેમ જેમ નમ્રતા, અભિમાનને અભાવ-હું કાંઈ જાણતો નથી તેવી ગુરૂ આચળ નમ્ર સ્થિતિ થાય છે, તેમ
