________________
૧૪-૧
( ૧૫ )
મિને દઢ સંકલ્પ, કળકળતા હૃદયમાંથી નીકળેલે ઉગ્ર શ્વાસ, ઉથ્થાન સુત્રનું નિમિત્ત, પરિણામ એ આવ્યું કે આખા શહેર રમાં અકસ્માત શત્રુ રાજાનું મોટું સૈન્ય આવવાની વાત પ્રગટ થઈ નગરના લેકો ભયભીત થયા. શેકાતુલ થઈ સર્વ ધન, ધાન્યાદિને ત્યાગ કરી પિતાનું જીવિતવ્ય બચાવવા નિમિત્તે ચારે દિશામાં નાસવા લાગ્યા. રાજા પણ રાજ્યને ત્યાગ કરી નાશી છુટયો. થોડા વખતમાં આખું નગર શુન્ય ઉજડ થઈ ગયું.
' મુનિ જ્યારે આવી સ્થીતિમાં ઉથ્થાન સૂત્રનું પરાવર્તાને કરતા બેઠા હતા ત્યારે લોકો ભયના કારણથી ભાગનાશ કરતા તે રસ્તે થઈને પણ જવા લાગ્યા. કોઈ દોડે છે, કોઈ પડી જાય છે, કોઈ રૂદન કરે છે, આમ નાશાનાશ કરતા અને વિવિધ પ્રકારના દુઃખે દુઃખી થયેલા લોકોને દેખી તે મહાત્માને કોપ શાંત થશે.
સાધુ ચિંતવવા લાગ્યાઃ હા! હા! આ મેં શું કર્યું? વિના પ્રજને નગરના બધા લોકોને મેં દુઃખી કર્યા. એકના અમે રાધે આખા શહેરને શિક્ષા? કેટલે બધે અન્યાય! પણ હા! સર્વજ્ઞનું વચન અન્યથા કેમ થાય? ભગવાન મહાવીરદેવે જેમ કહ્યું હતું તેમજ થયું. હા! ફેગટજ ક્રોધ કરીને તરતમાં ઉભન થતું કેવળજ્ઞાન હું હારી ગયો.
આ પ્રમાણે પશ્ચાતાપ કરતાં અતિ કરૂણારસમાં મગ્ન થઈ તે સર્વ લેકોને સ્થિર કરવા માટે સમુચ્ચાન શ્રત ગણવાને પ્રારંભ કર્યો. અતિશેં શાંત હદય કરી કરૂણાદ્ધ અંતઃકરણે શાંતિને સંકલ્પ કર્યો. તેમાં એવા આલ્હાદ ઉત્પન્ન કરનારાં સૂત્રો હતાં કે જેના પ્રભાવથી ઉજડ થયેલાં શહેરે અને ભયવાન
