________________
( ૧૬૩)
પિતે કરી ન શક ડીવાર રહી પિતાની નજીક ઉભા રહેલા મનુષ્યને દેખી, પિતે તેને પૂછે કે મહાનુભાવ! ભદ્ર! આ શહેરની અંદર કયા માર્ગથી જતાં ગૃહસ્થનાં ઘર નજીક મળી આવશે ?
- તે આવનાર ગૃહસ્થે વિચાર કર્યો કે, આ મુનિ, નગરના માર્ગમાં અજાણ દેખાય છે, હું તેને વિપરીત માર્ગ બતાવી કષ્ટમાં પાડું, જેથી આ સન્મુખ મળવાથી તેને થયેલા ખરાબ શુકનનું ફળ નિષ્ફળ થાય, મને પ્રાપ્ત ન થાય. આમ વિચાર કરી તેણે કહ્યું: હે સાધુ! તમે આ માર્ગે ચાલે, જેથી ગૃહ સ્થના ગૃહો તમને નજીકમાં મળી જશે.
સરલ સ્વભાવી સાધુ દમસારે તેણે બતાવેલા માર્ગે તરતજ ચાલવાનું શરૂ કર્યું, પણ તે માર્ગ અતિશય વિષમ હતો, ઉજડ વેરાન જે હોવાથી તે માર્ગે એક પગ પણ મુકવે તે ઘણું મુશ્કેલીનું કામ હતું. વળી તે ઘરની પાછલી ભીંતેવાળે માર્ગ હતો તેથી ત્યાં થઈને આવતું જતું કોઈ પણ મનુષ્ય તેને સન્મુખ મળતું ન હતું કે જેને પૂછીને તે પિતાને માર્ગ બદલાવી શકે. હજી પણ તે આગળ ચાલ્યો, ધુળના વિશેષ ભાગને લઈ તે રસ્તો ઘણાજ તપી ગયે હેવાથી પગ તે અગ્નિ ઉપર મુકતા હોઈએ તેમ બળતા હતા, કાંટા પણ ત્યાં વિશેષ હતા. સાધુ ચાલી ચાલીને કંટાળી ગયા, આગળ ચાલવાની કે પાછા વળવાની પણ હિમ્મત ન ચાલી. પેલા મનુષ્ય આ માર્ગ શા માટે બતાવ્યું ? તેનું ભાન હવે તેને થયું. આ ભાન થતાં નિર્દોષ ભાન-આત્મભાન ભુલાયું, તેનું હૃદય ઉકળી આવ્યું. રસ્તો બતાવનારા મનુષ્ય ઉપર ક્રોધ આવ્યું. મહાવીરદેવે થોડા વખત ઉપરજ ચેતાવ્યું હતું કે તમને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થવામાં અંતરાયભૂત ક્રોધ છે, તે ભાન આ વિષમ
