________________
(૧૭૪ ) તે પાંચ ઈદ્રિના વિષયસુખે આ લેક કે પરલેકના વૈભવ ભોગવવા એજ છે, આ સર્વ મનુષ્ય મિથ્યાષ્ટિ છે. પછી ગમે તે કર્મને માનનાર હોય પણ જેનું આત્મઅભિમુખ વલણ થયું નથી તે સર્વ મિથ્યાદષ્ટિ છે અને આ યતનાને ઉપયોગ તે સર્વની સામે કરવાનું છે. આ સર્વ પરતીર્થિક છે.
એ પરતીર્થિકોને વંદન, સ્તવન ન કરવું. હાથ જોડી નમસ્કાર કરવા અને મોઢેથી તેને અજ્ઞાન કષ્ટવાળાં કર્મકાંડની
સ્તુતિ કરવી, આ બન્નેને ત્યાગ કરો. તેને વંદન આદિ કરવાથી તેની અજ્ઞાનતાને પોષણ મળે છે. તેનાં લક્ષ વિનાનાં કે વિપરીત લક્ષવાળાં કર્મકાંડેની પ્રશંસા કરવી તે અજ્ઞાનની વૃદ્ધિ કરવા કે અનુમોદન કરવા જેવું છે. વળી તેઓ પણ પિતાની અજ્ઞાન પ્રવૃત્તિને ઉત્તેજન મળતું હોવાથી તે તરફનું મિથ્યા અભિમાન ધરાવે છે. પિતાને ધર્માત્મા અને જ્ઞાની સમજે છે. તેના ભકતને પણ આ પ્રવૃત્તિ મિથ્યાત્વમાં મદદકર્તા અથવા થિરકર્તા થાય છે. ૧
- તેમની સાથે આલાપ અને સંલાપ ન કરવા. એકવાર બોલાવવા તે આલાપ અને વારંવાર સંભાષણ કરવું તે સંતાપ આ બન્નેથી પણ પૂર્વે કહેલા દોષોને સંભવ છે. વળી આલાપ સંલાપથી તેઓની સાથે પરિચય વધે છે. વળી તેમના આત્માથી વિમુખ આચાર વિચારના વર્ણાશ્રમથી, વિવિધ પ્રકારની ઈચ્છાઓને ઉત્તેજન મળે છે. ૨
. અનાદિકાળના સંસ્કારને લીધે મન પાછું વિષયની સન્મુખ થાય છે. અને તેને લીધે આત્મમાર્ગને ત્યાગ કરી તેની પ્રવૃત્તિ, પાંચ ઈદ્રિયોના વિષયોને પોષણ મળે તેવી વિવિધ પ્રકારની ઇચ્છાવાળા માર્ગ તરફ પ્રયાણ કરે છે. મૂળ માર્ગથી પતિત
