________________
(૪૮ ) આત્મ ઉપગની જાગૃતિથી કર્મો નિર્જરી જાય છે. એ વાત અનુભવ તથા શાસ્ત્રસિદ્ધ છે અને તેવા હલકા વિચારો ચાલ્યા જાય છે તે આ આંખથી જોઈ શકાય તેવા નથી, છતાં પવિત્ર મનવાળાને, વિશુદ્ધ અધ્યવસાયવાળાને તે આંતરદષ્ટિથી દેખાય છે–અનુભવાય છે. જાગૃતિ વિનાના અને મલીન મનવાળાને તે વિચાર આવે છે કે જાય છે તેવું ભાન હેતું નથી.
જાગૃતિપૂર્વક અભિમાનરહિત કરાતી ક્રિયામાં રહેલી ગરમી સંબંધી આ વાત થઈ, હવે એાછી જાગૃતિવાળી પણ શુભ ક્રિયામાં–જાપમાં–કે તેવીજ માનસીક ક્રિયામાં પણ બીજી જાતનું જોર હોય છે તેને લઈને શુભપુન્યનાં પુદ્ગલે પિતા તરફ આકર્જાય છે. તેને રહેવાને માટે સ્થાન તે જોઈએ જ. આ શુભ ક્રિયાના જેરથી આવેલા પુન્ય પુદ્ગલના ધક્કાથી, જુના મલીન વાસનાવાળાં પુદ્ગલે--અશુભ પાપનાં પગલે ઠેલાય છે, બહાર નીકળે છે, દેખાવ આપી વિસર્જન થાય છે. તેને લઈને પણ ઉત્તમ ક્રિયા કરતા હોઈએ તે વખતે આપણને હલકા વિચારો આવે છે, પણ આવા ચાલુ ક્રિયા સિવાયના નિરૂપયેગી વિચારો આવે તે પણ તમારે ગભરાવું કે અકળાવું નહિ-હિમ્મત હારી નાસીપાસ ન થવું. પણ તે વખતે ચાલુ વિચાર, જાપ, ધ્યાન કે કઈ તેવી જ જે ક્રિયા કરતા હે તે ક્રિયા બંધ કરીને તરતજ તે આવેલા વિચારને પકડીને વિવેક જ્ઞાનથી તેને છિન્નભિન્ન કરી નાખી તેનું નિરૂપયોગીપણું તેનાથી થતા નુકશાન વિગેરેની મનને ખાત્રી કરી આપવી. જે આવી ખાત્રી મનને કરાવી આપ્યા સિવાય તે વિચારને એમને એમ ચાલ્યા જવા દેશે તો હમણું જાગૃતિ અને ચાલુ ક્રિયાના બળને લઈ તમને હેરાન નહિ કરે પણ તેણે ઘર દીઠેલું હોવાથી સહજ નિમંત્રણ કરતાં, એટલે તેવું કેઈ નિમિત્ત મળતાં તમે તેને યાદ કરતાં તે ટેવાઈ ગયેલા હોવાથી તરત આવીને હાજર થશે અને તે વખતે વિચારાદિનું બળ
જ નિમંત્રણ પાન નહિર
તરત જ મળતાં તમે
