________________
૧
( ૧૧૩)
તેની આશા—તેના મનેારથા મનમાં રહી ગયા. તેણે પોતાના મનના એક તાર મારા દેવ્ડ ઉપર નહિ પણ મારા આત્મા ઉપર મધ્યેા હતે. તેજ તેનું લક્ષ બિંદુસાધ્ય હતું તે મારા ધ્યાનમાં એક રસ થઈ ગયે। હતા. તે કૃપાળુ પ્રભુ પાસે ત્યાં જાઉં અને મારા ધર્મગુરૂનાં દન કરી પાવન થાઉં, ” આ લાગણીમાં મરણ પામી તે દર (ટકા) સૌધમ દેવલાકમાં મહર્ષિ વિમાનીક દેવપણે ઉત્પન્ન થયા. ઉત્ત્પન્ન થયા પછી તરતજ તેણે વિચાર કર્યાં કે, હું આંહી કયા સુકૃતથી ઉત્પન્ન થયા કયા સારા કતવ્યથી આ દેવની રિદ્ધિ મને મળી છે? અવધિ જ્ઞાનથી તપાસતાં પેાતાના પૂર્વ વૃત્તાંત સમજાયે. સવ કામ પડતા મૂકી, દનની તીવ્ર લાગણીથી તે અહી આવ્યે અને વિવિધ પ્રકારનાં નાટક-દેખાવ–દેખાડવારૂપ ભક્તિ કરી વંદન નમન કરી તે દેવ પેાતાને સ્થાનકે ગયેા.
ગૌતમ! આ દર્દીક દેવનાં જીવન. ઉપરથી આ સભાના લેાકેાને ઘણું સમજ્જાનું અને જાણવાનું મળે તેમ છે. કુસંગતીનું પરિણામ અને સુસંગતીનાં ક્ળેા પ્રત્યક્ષ રીતે આ દેવે અનુભવ્યાં છે. આ જીવાને પેાતાની અનેક કઢંગીએમાં આવા અનેક અનુભવ થયા હોય છે કે થાય છે, તથાપિ જેએ પાતાની ભૂલને સુધારતા નથી તે આ વિષમ સૉંસારના પ્રવાહમાં અથડાયા કરે છે, અને વિવિધ પ્રકારનાં દુઃખો અનુભવે છે. વળી જેએ પોતાની ભૂલા સમજીને તેમાં સુધારા કરે છે, નિરતર · સત્સ ંગતિમાં રહે છે, આત્મદૃષ્ટિ જાગૃત કરી તેના છેવટ સુધીના અનુભવ મેળવે છે તેએ આ વિષમ સંસાર સાગર તરી જાય છે-તેને પાર પામી જાય છે, અને જન્મ મરણના પ્રવાહ બંધ કરી આત્મશાંતિમાં સ્થિર થાય છે.
