________________
(૧૩)
જવાની–સંસારનો પાર પામી જવાની ઈચ્છા રાખે છે તે પાર પામી શકશે ખરા કે? નહિ જ.”
“અંબડ! મારા વિચારે તીર્થંકરદેવને વળગી રહેવાના કે વગર મહેનતે થેડી ઘણી ભક્તિ કરીને મેક્ષ માગી લેવાના નથી, અને માગ્યાથી મોક્ષ મળતું પણ નથી. પણ તે દેવાધિદેવે જે આજ્ઞાએ કરી છે તે બરોબર સમજીને, તેમાં ઊંડાં રહસ્ય જાણીને તે પ્રમાણે વર્નાન કરવાનું છે. આપણને રસ્તે બતાવનારને જ ગળે વળગી પડવું એ તે તેને હેરાન કરવા જેવું છે. પોતાના પાપના રાગડીઓ તાણી તાણીને વર્ણવી સંભળાવવા અને તેનાં કહ્યા મુજબ વર્તન ન કરવું તે શું તે દેવાધિદેવની અવજ્ઞા કરવા જેવું નથી લાગતું? દેવની આજ્ઞા માનવાને ફાંકો રાખવે, તેમની પૂજા ભક્તિ કરવી અને તેમના કથનથી વિરૂધ્ધ વર્તન કરવું તે, તે દેવની હાંસી કરવા સરખું શું નથી જણાતું? દેવાધિદેવના આશ્રિત છીએ એમ ઉપરથી કહેવરાવવું અને પિતાનું વર્તન તેની આજ્ઞાથી વિરૂધ્ધ રાખવું તે શું મહાનું પાપ નથી? મનુષ્યોએ પિતાનું વર્તન સુધારવું અને તેને માટે તે દેવાધિદેવે બતાવેલ સાધનોનું સેવન કરતા રહેવું અને હું વધારે ચગ્ય માનું છું.
અંબડે પ્રશ્ન પૂછેઃ “શાણી સુલસા! ત્યારે શું તમારું કહેવું એમ છે કે તે દેવનું નામ ન લેવું, ગુણની સ્તુતિ ન કરવી અને તેનું પૂજન ન કરવું?”
સુલસાએ ઉત્તર આપ્યોઃ “અંબડ! તમે મારો આશય બરોબર સમજ્યા નથી. શરૂઆતમાં મનુષ્યને ઉચાં સારા આલંબનેની જરૂર છે. મન મલીન વાસનાથી ભરેલું હેય છે તેને દેવાધિદેવ જે પવિત્ર આત્મા છે તેના કલ્પત નામના સ્મરણની પણ જરૂરિયાત છે. નામ બધાં કલ્પીત છે. તથાપિ
