________________
(૭૫)
કહેલ શુભકર્મોથી મળે છે તેા દુઃખ બીજો આપે છે એમ માનવાને મને શું અધિકાર છે? તેમ માનવામાં મજબુતીવાળાં કયા કારણેા છે? કોઈજ નહિ.
'
*
તે સમ્યગ્દૃષ્ટિ અધિકારી આ પ્રમાણે માને છે કે, મને દુઃખ આપવામાં નિમિત્તકારણ મનુષ્ય મારા પરમ ઉપકારી છે. ખરેખર તે એક ન્યાયધિશ જેવા છે. જેમ કોઈ મનુષ્યે ગુના કર્યાં હાય અને ન્યાયની કોર્ટમાં તેની તપાસ ચાલતાં ન્યાયધિશ તેને ગુનેગાર ઠરાવી અમુક શિક્ષા કરે તેમાં ન્યાયધિશના શા દોષ છે ? તેના ઉપર કોપ શા માટે કરવા જોઈએ ? ભૂલ માત્ર મારી પાતાની છે કે આત્મભાન ભૂલી, માર્ડ કે અજ્ઞાનને લઈ મેં પ્રવૃત્તિ કરી જે ઈચ્છા કે આશાને લઇ પ્રવૃત્તિ કરી હતી તે ન્યાયપૂર્વક નહાતી. જો ન્યાયપૂર્વક હાત તે મને શિક્ષા મળતજ નહિં. આ શિક્ષા કરનાર અથવા શિક્ષા ભાગવવામાં નિમિત્ત કારણું થનાર મનુષ્યે. મારા તરફ ન્યાયાધિશના જેવું વર્તન કર્યું છે. કેમકે ગુનાનાં ખદલે તા ગમે તે વખતે ભાગવવાજ પડવાના હતા. હું હાથે કરીને તે મને પેાતાને શિક્ષા કરત નહિ. ગુન્હાની શિક્ષા ભાગવવાનું મને પેાતાને, પેાતાને હાથે તે। સારૂં' લાગતજ નહિ, ત્યારે આ ન્યાયાધિશ સમાન નિમિત્તકારણુ થયેલા મનુષ્યે આ શિક્ષા લેાગવવાની અનુકૂળતા કરી આપી, મારા ગુનાને શેાધી કાઢી શિક્ષા આપનાર તે થયેા. મારી ભૂલ શેાધી આપી મારા ગુનાના બદલે આપી મને તેણે શુદ્ધ કર્યો, નિર્દોષ કર્યાં, તેટલાં મારા અશુભ કમ આછાં કરાવ્યાં હવે કહા તમે, મારે આને મારા ઉપકારી મિત્ર માનવા કે શત્રુ માનવા ઉપકારી મિત્રજ માનવેા.
આમ વિચારદ્વારા શુભપ્રવૃત્તિદ્વારા પોતાની ફરજ બજાવવા દ્વારા અને પરોપકાર કરવા દ્વારા મન, વચન અને શરીરની શુધ્ધિ કરીને તે સમ્યગ્દષ્ટિ સાધક આગળને આગળ વધતા જાય છે.
