________________
(૨૮)
આવ્યું છે કે જેઓએ સમ્યગદષ્ટિ એટલે આત્મશ્રદ્ધાન-આત્મપ્રેમને ત્યાગ કર્યો છે અને તેને લઈને જ જેને આ દુનિયાના પદાર્થોમાં સુખ ભાસ્યું છે–સત્ય જણાયું છે તેવા વિપરિત દષ્ટિવાળા મનુષ્યાની સોબત ન કરવી. - મેહનીય કર્મની પ્રબળતા થયા સિવાય સત્ય માર્ગથીસમ્યગદષ્ટિની સ્થિતિમાંથી પતિત થવાતું નથી. આ સમ્યગૂદષ્ટિથી પતિત થયેલ મનુષ્ય, મેહના જેરને લઈ, પિતાના દે છુપાવવા નિમિત્ત, નિર્દોષને પણ સદેષ રૂપે. વર્ણવે છે. સુખકારી ધર્મ, ગુર્નાદિકને પણ દુઃખરૂપે કથન કરે છે, પોતે તે પતિત થયેલ છે પણ બીજાને પણ સન્માર્ગથી ભ્રષ્ટ કરે છે. માટે તેવાઓની સોબત ન કરવી. સેબત તેવી અસર થયા સિવાય રહેતી નથી. એટલે તેવાઓની સોબતથી દૂર રહેવું તે શરૂઆતના આત્મધર્મના અભ્યાસીઓને માટે યોગ્ય છે.
કુદર્શનવર્જન મિથ્યાત્વીઓની સેબત ન કરવી. જેને સમ્યક્દષ્ટિ પ્રાપ્ત નથી થઈ તે મિથ્યાત્વી કહેવાય છે. પહેલામાં અને આમાં એટલે તફાવત છે કે પહેલાએ સમ્યગદષ્ટિ પ્રાપ્ત કરીને તેને ત્યાગ કર્યો છે. તેનાથી પતિત થયેલ છે. અને આ મિથ્યાત્વીએ તે હજી સુધી તે સમ્યગદાઝ મેળવી પણ નથી. ધર્મ એ શું વસ્તુ છે? તેની જરૂરિયાત શા માટે છે? તે સિવાય આપણને શું નુકશાન થાય છે? વિગેરે સંબંધી તેને કાંઈ વિચારોજ આવતા નથી. કદાચ એઘ સંજ્ઞાએ ધર્મ તરફ દેરવાય છે તે અસત્યમાં સત્યને આગ્રહ કરી બેસે છે. આત્મદષ્ટિ ખીલવ્યા સિવાય કેવળ ક્રિયાકાંડમાં મચી રહી શુભ આશ્રવને વધારે કરતે રહે છે. જેનાથી સંસારની વૃદ્ધિ થાય છે તે ન સમજતાં ઉલટું ધાર્મિકપણાનું અભિમાન રાખે જાય છે. ક્રિયાના અભિમાનને લઈ જ્ઞાની પુરુષોની નિંદા પણ કરે છે. તેને પિતાને હજી સત્યને માર્ગ હાથ આવ્યું નથી છતાં પિતે બીજાને
