________________
( ૩ )
O .
સ્વાભાવિકજ પ્રીતિવાળા હાય, તેમાં પાળેા ખરી. હાય, વળી ભુખ્યા હાય, અટવી આલધીને આવેલા હાય. એક એકથી ચડીઆતાં નિમિત્તો તેને લેાજન કરવામાં મદદગાર છે. હવે તે બ્રાહ્મણ જો આ વખતે ખાવામાં કચાશ રાખે તે તેના જેવે ખીજો કેાઈ નિભૅગી ન ગણાય. તેવીજ રીતે અનાદિકાળથી દુનિયારૂપ અટવીમાં આથડતા આ જીવ, કેાઈ વખત ધમ પ્રાસ નહિ થયેલા એટલે ધમ વિનાના ભુખ્યા થયેલ, વળી ધમ રૂપ ધન વિનાના એટલે નિન, તથા પાતે શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપ છે. બ્રાહ્મણની જેમ લાડુ તરફ પ્રીતિ, તેમ આત્મધમ તરફ સ્વભાવિક પૂર્ણ પ્રીતિવાળા અને આંહી સદ્ગુરૂ ધમ ઉપેાના સમાગમ થવા સાથે, આય દેશ, ઉત્તમ કુળ, મનુષ્ય જન્મ, પાંચ ઇંદ્રિયપૂરી, નિરોગી શરીર, લાંબુ આયુષ્ય અને ધ્રુમ કર વાના નિમિત્તો આ સવ સામગ્રી મળ્યા છતાં જો આ જીરૂપ બ્રાહ્મણ હવે લાડુ ખાવારૂપ ધ કાય કરવામાં પાછળ રહે તે તેના જેવા ખીજાં નિર્ભાગી કાણુ ગણાય ? મતલખ કે આ લાડુ કે ઘેવર જમવામાં બ્રાહ્મણની જે પ્રીતિ છે તેના કરતાં આ જીવને ધમ કાય કરવામાં હજારા ગણી વિશેષ પ્રીતિ આ સમ્યગ્ દૃષ્ટિ થયા પછી થાય છે. આવી લાગણી કે ધર્મ કરવા તરફ પ્રીતિ હાય તા સમજવું કે સમ્યગૂષ્ટિ ખરેખર થઈ છે. આંહી વિશેષ એટલેા છે કે કોઇ પૂર્વકના પ્રમળ ઉદયને લઇ આટલે દરજ્યે ધકા ન કરી શકતા હાય તાપણુ તેના મનથી ધમ કરવા તરફ પુર્ણ અભિલાષા તેા હાય છેજ. અને આવી તત્ર ધમ કાય કરવાની ઇચ્છાથી તે થાડા વખતમાં પેાતાને માર્ગ
つ
ચાલુ કરી શકે છે. આ સમ્યગ્દૃષ્ટિનું ખીજું ચિન્હ છે. ચિન્હ ત્રીજું. દેવ ગુરૂની વૈયાવચ્ચને નિયમ કરવા
દેવ, આરાધન કરવા ચેાગ્ય વીતરાગ–તીથ કર દેવ, ગુરૂ-આચાય
