________________
૨
અયોધ્યાની યાદ, શણગાર અને પ્રવેશ
અયોધ્યામાં કૌશલ્યા આદિ માતાઓનો શોક
શ્રી રામચંદ્રજી અને શ્રી લક્ષ્મણજી જ્યારે લંકાપુરીમાં વિનીત સેવકો દ્વારા સેવાઈ રહ્યા છે અને નિર્વિઘ્નપણે ભોગોને ભોગવી રહ્યા છે, ત્યારે અયોધ્યામાં શોકનું સામ્રાજ્ય છવાઈ રહ્યું છે. અહીં આ લ્હેર કરે છે અને અયોધ્યામાં તેમની માતાઓ શોક કરે છે; કારણકે જીત થયાના સમાચાર અયોધ્યામાં ગયા નથી. શ્રી લક્ષ્મણજી શક્તિથી મૂચ્છિત થયા અને વિશલ્યાને ભામંડલ તેડી ગયા એટલી ખબર છે, પણ તે પછીથી શું થયું ? શ્રી લક્ષ્મણજી જીવ્યા કે નહિ, શ્રીમતી સીતાજી છૂટયા કે નહિં શ્રીરામચન્દ્રજીનું શું થયું ? તેની માતાઓને કશી જ ખબર નથી. માતાઓ અયોધ્યામાં શોક કરે છે અને શ્રીરામચન્દ્રજી આદિને ભોગસુખ ભોગવતાં માતાઓ પણ યાદ આવતી નથી.
આ સંસાર છે. દીકરો વિલાયત જાય ત્યારે એ સ્ટીંમરમાં મોજ કરે અને ઘરે મા-બાપ જીવ બાળે. વળી પેલો ક્માઈને મોકલે ત્યારે અહીં મા-બાપ મોજ કરે અને પેલો ત્યાં મજૂરી કર્યા કરે. સંસારનો એ સ્વભાવ છે. દુનિયામાં મોહના યોગે સંસારીઓ રૂદન કરે એમાં નવાઈ નથી. તેમજ સુખમાં પડેલાને બીજાનું દુ:ખ યાદ ન આવે, પણ સંસારમાં નવાઈભર્યું નથી.
એ
આ રીતે અયોધ્યામાં જ્યારે શ્રીરામચન્દ્રજી અને શ્રી લક્ષ્મણજીની માતાઓ ઘણી દુ:ખી થઈ રહી છે, તે વખતે ધાતકીખંડથી શ્રી નારદજી ત્યાં આવી પહોંચે છે. શ્રી નારદજી પ્રાય: બ્રહ્મચારી હોય છે,
અયોધ્યાની યાદ, શણગાર અને પ્રવેશ...
૧૫
