________________
આ પ્રસંગના યોગે રાજાને તો જ્ઞાની મુનિની સેવાનું જ મન | થયું; અર્થાત્ સંયમની ભાવના થઈ. એને સંયમની ભાવના થઈ ત્યાં પેલો શ્રુતિરતિ બ્રાહ્મણનો પુત્ર ને તેનો મિત્ર આવીને રાજા કુલંકરને સમજાવવા લાગ્યો.
સારી વસ્તુ મળે ત્યારે ખોટી સલાહ આપનાર મળે, તો સારી વસ્તુનો નાશ થતા પ્રાય: વાર લાગે નહિ, શ્રુતિરતિ રાજા કુલંકરને બે વાતો કહે છે : એક તો એ કે “હે મિત્ર ! આ મુનિ જે ધર્મ પાળે છે, તે આપણા સંપ્રદાયનો નથી !' અને બીજી વાત એ કે “એટલું છતાં પણ જો તારે ત્યાં સંયમ લેવું હોય તો પણ તે આ વયમાં ન હોય ! છેલ્લી વયમાં દીક્ષા લેવાની હોય.'
પ્રભુ આજ્ઞાના પાલક સાધુ કદિ
પાપસાધક પ્રવૃત્તિમાં અનુમોદક ન થાય તમે પણ એમ નક્કી કર્યું છે ને ? આવું નક્કી કર્યું હોય અને પછી એવું સાંભળવાનું મળે એટલે ‘રોતી હતી અને પીયરીયા મળ્યાં આ કહેતી સફળ થાય. અવધિજ્ઞાની મુનિના પરિચયથી બનેલા બનાવથી સંયમની ભાવના થઈ હતી, કાંઈ ધર્મનું જ્ઞાન તો હતું નહિ; તેમાં આ ભાઈબંધ મળ્યા, પછી બાકી શું રહે : તમે પણ દીક્ષા માટે છેલ્લી વય જ માનો છો ને ? અને તે પણ પોતા માટે નહિ, પારક માટે; કેમ? આજે કેટલાક ઘરડાઓ આમ જ બોલે છે અને કહે છે કે ‘હું દીક્ષા લઉં? એવા તો કે મહારાજ જોઈ નાખ્યા ! અમને એવી અસર ન થાય.' જૂના, પાટના પાયા પાસે બેસીને ચોરસાં ઘસી નાખનારા અને સંખ્યાબંધ પૌષધ કરનારા કેટલાકે પૌષધમાં પણ આવું બોલે છે, કહે છે કે કોણ દીક્ષા લે છે? કયા મહારાજે ભોળવ્યો? એવાઓ દ્વારા આવું સંભળાય ત્યારે આપણને થાય કે “કોણે આ બુઢાઓને આવું શીખવ્યું હશે ! ખરેખર, આવાઓ ધર્માત્માઓ નથી પણ ધર્મહીનો જ છે. એના પૌષધની તથા સામાયિક્તી વસ્તુત: કિમત ર૮૯
શ્રી ભરતજી અને ભવજલંકાર હાથ...૧૨
