________________
દીક્ષાર્થીનું પૂર્વજીવન દોષરહિત જ હોવું જોઈએ
એવો નિયમ નથી
૧૩
શું તે વૈરાગ્ય પામી શકે ? દીક્ષા પણ લઈ શકે ? જુગારી, વ્યભિચારી, વેશ્યાગામી, ઉદ્ધત અને ધૂર્ત તેમજ ને બાપે પણ કાઢી મૂક્યો હતો એવો ય માણસ વૈરાગ્ય પામી શકે કે નહિ ? અને વૈરાગ્ય પામે તો વૈરાગ્ય પામીને દીક્ષા પણ લઇ શકે કે નહિ ? ગીતાર્થ મુનિ એની યોગ્યતા તપાસીને દીક્ષા આપી શકે કે નહિ ? એવા પણ વૈરાગ્ય પામીને યોગ્ય બને તો એવાનેય દીક્ષા આપી શકાય એવી શ્રી જિનેશ્વરદેવની આજ્ઞા ખરી કે નહિ ? આ બધી વાતો વિચારવા જેવી છે. આજે કેટલાકો તરફથી ના પાડવામાં આવે છે; કેટલાકો કોઇ તેવા દીક્ષિત થાય તો એના પૂર્વજીવનનાં સાંભળેલા સાચા-ખોટાં વ્યસનો વગેરેના વૃત્તાંતો જાહેરમાં મૂકે છે અને પવિત્ર દીક્ષાને નિંદે છે; પણ દીક્ષા લેવાને માટે પૂર્વજીવન દોષરહિત જ હોવું જોઈએ એવો નિયમ નથી. પૂર્વજીવન સુંદર હોય તો સારી વાત છે, પણ માનો કે પૂર્વજીવન નિશ્વ અનેક દોષોથી ભરેલું હોય, છતાં તેવોય આત્મા વિરાગી બને સંયમનો અર્ધી બને અને સુગુરુ તેનામાં યોગ્યતા જૂએ તો જરૂર દીક્ષા દર્દી શકે છે.
કોઇ કોઇવાર એવુંય બને કે રોજ પૂજા કરનાર ન પામે અને ભગવાનને ગાળ દેનાર પણ પામી જાય.
સભાઃ ઠગ પણ ?
પૂજ્યશ્રી : હા, ઠગવૃત્તિ ગયા પછી અને લાયકાત પ્રગટ્યા પછી! પૂજા કરનારમાં પણ કોઈ કોઈ ઠગ કયાં નથી હોતા ? સારા દેખાતા પણ ઠગ ક્યાં નથી હોતા ? એક માણસ રોજ પૂજા કરતો હોય પણ વળ
દીક્ષાર્થીનું પૂર્વજીવન દોષરહિત જ હોવું જોઈએ એવો નિયમ નથી...૧૩
૩૨૧
