________________
નહિ લેવી અને આવી પડે તો ય માથે નહિ રાખતાં યોગ્યને સોંપી દેવી એ જ સ્વ તથા પરને માટે હિતાવહ માર્ગ છે. મૂળ વાત તો એ છે કે, આજ્ઞા કરનારે ખૂબ કાળજીવાળા બનવું જોઈએ, કે જેથી પોતાની ભૂલોના પ્રતાપે સામો આત્મા નિષ્કારણ આજ્ઞાવિરાધક બની જાય નહિ !
તમે સાધુને પૂછો કે ‘સામાયિક પારૂં' તો સાધુ શું કહે ? ‘ફરી કર !' એમ કહે ? નહિ જ. કેમ? સામયિક ખરાબ છે ? ના, સામાયિક તો સારું જ છે, પણ ફરી કર !” એમ કહ્યું અને સામાએ ન કર્યું તો? કર્યું પણ મનમાં સાધુને ભાંડતાં ભાંડતાં કર્યું તો ? ‘આવા સાધુઓ પાસે જવું જ નહિ કે જેથી ઇચ્છા વગર બેસી રહેવું પડે' આવું નક્કી કરે તો ? સાધુઓ પ્રત્યે દુર્ભાવ થઈ જાય તો ? આ બધુ બનવું એ અશક્ય છે? કહો કે અશક્ય નહિ પણ શક્ય છે.
આજે ઉપદેશમાંથી ખસીને આદેશમાં ગયેલાઓએ અને તે શ્રાવકોને શરમમાં મૂકી ખોટાં દબાણો કરનારાઓએ ઘણાને સાધુ પાસે જતાં અટકાવી દીધા છે ! જવા દે, જશું અને કાંઈક બાધા આપશે !' અથવા 'સાધુઓને તો જરાક ભક્તિ દેખાડીએ એટલે પૈસા કઢાવવાની જ દૃષ્ટિ' આવું આવું કેટલાકો આજે બોલે છે, તેમાં અમુક અમુક સાધુઓની પણ ભૂલ નથી' એમ તો કોઈથી પણ કહી શકાય તેમ નથી. આજ્ઞા કરવાની યોગ્યતા વિના જેઓ આ ધંધો લઈ પડ્યા, તેમણે સ્વયં માન્યું કે, “અમે ઘણા જીવોને ધર્મ પમાડીએ છીએ.” પણ પરિણામ મોટાભાગે એથી વિપરીત આવ્યું. બાધા તો ગમે તેમ ખોટું દબાણ કરીને માનો કે, આપી દીધી પણ પછી પેલો ન પાળે તો તેમાં એ રીતે બાધા આપનાર દોષિત નથી જઠરતા, એમ ન માનતા.
સાધુને તમે ‘સામયિક પારૂં?' એમ પૂછો, ત્યારે ફરી કર’ એમ જેમ સાધુ ન કહે, તેમ એમ પણ ન કહે કે “પારવું હોય તો પાર !' કારણકે એમ કહે તો પણ પેલાની અસંયમાત્મક પ્રવૃત્તિની અનુમોદનાનો દોષ લાગે. આથી સાધુ એ જ કહે કે “આ સામાયિક ફરી કરવા યોગ્ય છે.' સાધુ આટલું ઉપદેશે અને એ ઉપદેશથી પેલો બીજું સામાયિક કરે તો ભલે, પણ એ પછી જો પેલો એમ જ જણાવે કે, ૨૩૭
લાયકાત મુજબની આજ્ઞાઓ....૧૦
)
