________________
જા
દુ:ખપૂર્વક વિચારે છે કે અને ખરેખર, હું તો મંદભાગ્યવાળો છું; કારણકે નથી તો હું સ્વયં તપ કરવાને સમર્થ અને નથી તો હું આવા તપસ્વી મહાત્માને પ્રતિલાભવાને પણ સમર્થ. તિર્યકપણાથી દૂષિત એવા મને ધિક્કાર હો !”
સાચું અર્થીપણું કેળવવાની જરૂર છે આનું નામ સાચી અનુમોદના. કરનારને, કરાવનારને અને અનુમોદનારને સરખું ફળ એ યાદ રાખ્યું છે, પણ આ યાદ રાખ્યું છે? મૃગની રોજની ઉપાસના અને ભક્તિ કમ નથી. માણસ જેવા માણસ હોવા છતાં તમારામાંના કેટલામાં એ પ્રકારની ભક્તિ છે એ તમે સમજી શકો તેમ છો. એટલી ઉપાસના અને એટલી ભક્તિ કરનાર મૃગ પોતાને ધિક્કાર દે છે એ ન ભૂલતાં ! ધર્મકથા વાંચો કે સાંભળો ત્યારે એના હાર્દ સુધી પહોંચવાનો પ્રયત્ન કરો ! ધર્મનું સાચું અર્થીપણું કેળવવાની બહુ જરૂર છે. અર્થીપણામાં ખામી હોવાના કારણે જે વસ્તુ જેવી અસરકારક નિવડવી જોઇએ તે વસ્તુ તેવી અસરકારક નિવડતી નથી; અને એથી જ આત્માને માટે તે જેવી લાભદાયક થવી જોઈએ તેવી લાભદાયક પણ થતી નથી.
હવે જે વખતે, આપણે જોઈ ગયા તે રીતે ત્રણેય મહાનુભાવો ધર્મધ્યાનમાં તત્પર બનેલા છે. તે વખતે ભવિતવ્યતાના યોગે જોરદાર પવન ફુકાય છે અને એ મહાવાતના યોગે એક અડધું છેદાએલું વૃક્ષ પડી જાય છે. એ વૃક્ષની નીચે આ ત્રણેય આવી જાય છે. ત્રણમાંથી કોઈનું આયુષ્યકર્મ પૂર્વે બંધાયેલું નહોતું અને અત્યારે જ્યારે આયુષ્યકર્મનો બંધ પડ્યો ત્યારે તે શ્રી બલભદ્ર મુનિવર, તે રથકાર નાયક અને તે મૃગ, એ ત્રણેય ધર્મધ્યાનમાં તત્પર બનેલા છે, એટલે ત્યાં અવસાન પામીને એ ત્રણેય પુણ્યાત્માઓ પધ્ધોત્તર વિમાનની અંદર બ્રહ્મલોકમાં દેવતાઓ રૂપે ઉત્પન્ન થાય છે. આ કરનાર, કરાવનાર અને અનુમોદનાર ત્રણેયને મળેલું સરખું ફળ !
શ્રી બલભદ્ર મહધ, રથકાર અને મૃ.૮
૧૭૩
