________________
શિયાળ અયોધ્યભાગ-૫,
૧૩૮ માટે અન્ન સહિત આવનારાઓની તે મૃગ વનમાં ભમી ભમીને તપાસ
કર્યા કરે છે. જ્યારે કોઈને કાષ્ઠાદિ લેવાને માટે અન્ન સહિત આવેલ ભાળે છે, એટલે તે મૃગ સીધો શ્રી બલભદ્ર મુનિવરની પાસે આવે છે. અને પોતાનું માથું ધ્યાનસ્થ બનેલા શ્રી બલભદ્ર મુનિવરના પાદ પંકજમાં મૂકીને ભિક્ષા દેનારા આવ્યા છે એની વિનંતિ કરે છે. શ્રી બલભદ્ર મુનિવર પણ તે મૃગની વિનંતીથી ધ્યાનને મૂકીને ભિક્ષા માટે નીકળે છે. આગળ મૃગ ચાલે અને એ જ દિશાએ મુનિવર પણ જાય. આ રીતે કામ ચાલ્યા કરે છે.
વિચારી જુઓ! મૃગની દશા. એનાથી શક્ય કરવાને એ ચૂકે છે? નહિ જ. કેટલી ભક્તિ કરે છે ! મુનિવરની ઉપાસના કર્યા કરવી. વનમાં ભમી આહારવાળા આગન્તુકોની શોધ કર્યા કરવી. તેવા કોઈ આવ્યા માલુમ પડે એટલે મુનિવરના પગમાં માથું મૂકીને તે સંબંધી ખબર આપવી અને મુનિવર ધ્યાન મૂકીને ભિક્ષા માટે ચાલવા તૈયાર થાય, એટલે પોતે આગળ ચાલી, આવેલા આહારવાળા તષ્ઠાદિહારકોની પાસે મુનિવરને લઈ જવા-આ કમભક્તિ છે? નહિ જ. પોતે આહાર વહોરાવી શકે તેમ નથી, કોઈને પ્રેરણા કરીને આહાર વહોરાવાવી શકે તેમેય નથી, છતાં કેટલી ભક્તિ કરે છે ? અનુમોદના ફળ લેવું હોય તો આ સમજો ! સર્ભક્તિને પામેલા તિર્યંચની આ દશા મનુષ્યો માટે ય અનુકરણીય છે. આટલી ભક્તિવાળો આત્મા પોતાનાથી શક્ય હોય તો સ્વયં વહોરાવવાનું અને બીજાઓ પાસે વહોરાવવાની પ્રવૃત્તિ કરાવવાને ચૂકે ?
સભા: નહિ જ.
પૂજયશ્રી : આત્માની આ દશા આવવી એ સહેલું નથી. ધર્મપ્રયત્ન ફળ્યા વિના ન જ રહે એ ચોક્સ, પણ ધર્મપ્રયત્ન થવો એ સહેલું નથી. ધર્મની આરાધના કરવાની સાચી ઈચ્છા હોય, તો કોઈપણ આત્મા ધર્મની આરાધનાથી વંચિત રહેવા પામે જ નહિ. એવી સુંદર રીતે ધર્મની આરાધના કરવાનો અનંતજ્ઞાની અને અનંત
