________________
@ @@
તેટલું દુનિયાનું વધારે કલ્યાણ. દુનિયામાં જેટલા આ નાદને અનુસરે તેનું કલ્યાણ થયા વિના રહે નહિ.
આનાથી વિપરીત નાદ ફેલાવવાના પ્રયત્નમાં પડેલાઓ વસ્તુત: સાધુઓ નથી જ, પણ દુનિયાના જીવોને દુ:ખને માર્ગે ઘસડી જનાર ઘાતકીઓ જ છે. કેટલાક એવું અજ્ઞાનતાના યોગે કરે છે, પણ તેથી કેટલાય આત્માઓ દુ:ખના દાવાનલમાં જઈ પડે છે, તે શું વિચારવા જેવું નથી ? પરચિંતા કરવાનો અને દુનિયાઘરીના પ્રયત્નમાં જોડાવાનો ઉપદેશ દેનારા જગતને મીઠ્ઠા લાગે છે; એમાંના કોઈ પૂર્વનું પુણ્ય લઈને આવ્યા હોય તો લોક એને ફૂલે વધાવે છે, પણ એ ભાગ્યની અંતરના ખુણામાં પણ ઈચ્છા કરવા જેવી નથી.
દુનિયામાં પૂજાય તે સારો જ હોય, દુનિયામાં પૂજાય તે દુનિયાનો સાચો હિતસ્વી જ હોય એમ ન માનતા. દુનિયા પૂજે કે ન પૂજે. દૂનિયા પૂજે કે ઢેખાળા મારે, પણ સારો તે જ છે અને પૂજાવા યોગ્ય તે જ છે, કે જેણે ખોટી પરચિંતા તજી છે, સ્વપરની સાચી આત્મચિંતામાં જે નિમગ્ન બન્યો છે, એના યોગે જેણે દુનિયાદારીનો પ્રયત્ન નહિ કરવાનું વ્રત લીધું છે અને સાચો ધર્મપ્રયત્ન યથાશક્તિ કરવાને જે ઉદ્યમશીલ બન્યો છે !
આથી એ વાત સ્પષ્ટ થઈ જાય છે કે પરચિંતાથી પાછા હઠવાનો, આત્મચિંતાવાળા બનવાનો, દુનિયાદારીનો પ્રયત્ન છોડવાનો અને અનંતજ્ઞાનીઓએ ફરમાવેલા ધર્મને વિષે પ્રયત્નશીલ બનવાનો ઉપદેશ આપવો, એ એક પણ રીતે હાનિકર નથી અને બધી રીતે હિતકર જરૂર છે. ‘આત્મચિંતા પ્રગટે તો મહાદુર્દશા થઈ પડે, મહાપીડા ઉત્પન્ન થઈ જાય.' એવી ગભરામણ થતી હોય તો તે નીકળી જાય, એ માટે આપણે આટલી બધી વાતો કરી આવ્યા. કર્યસિદ્ધિ તરફ આત્મા વળે, એટલે એ ચિંતા મૂંઝવણ ઉત્પન્ન કરવાને બદલે ઉત્સાહ ઉત્પન્ન કરી દે છે અને ચિંતા તથા ઉત્સાહનો યોગ તેમજ ફળની સુનિશ્ચિતતા આત્માને ધર્મપ્રયત્નમાં ધીર અને વીર બનાવી મૂકે છે. ચિંતાની સાથે ધીરતા અને વીરતા ન હોય તો મૂંઝવણ, દુર્દશા થાય પણ આત્મચિંતા
જૈનશાસન અને બળદીક્ષા...૭
2 25 8
0
0
૧૪૯
