Book Title: Jain Dharmno Maulik Itihas Part 01 Tirthankar Khand
Author(s): Hastimal Maharaj
Publisher: Samyag Gyan Pracharak Mandal
View full book text
________________
ઉપર માતા મરુદેવી અને પિતા નાભિરાજ આત્મવિભોર થઈ આનંદસાગરની તરંગોમાં ઝૂમી ઊઠતાં હતાં.
આ પ્રમાણે બધા લોકો પ્રભુની બાળલીલાઓનાં અનિર્વચનીય સુખનો આનંદ લઈ રહ્યાં હતાં કે તે વખતે એક દિવસ એ કાળ માટે અમૃત અને અભૂતપૂર્વ ઘટના ઘટી. વનમાં એક યૌગલિક (બાળક-બાળકી) યુગલ બાળક્રીડા કરી રહ્યું હતું. સહસા એ બળકના માથા ઉપર તાડવૃક્ષનું ફળ પડ્યું અને એનું મૃત્યુ થઈ ગયું. આ અદષ્ટપૂર્વ ઘટનાને જોઈને લોકો સહેમી ઊઠ્યા. બાળકીને વનમાં એકલી જોઈ વિસ્મિત યોગલિક એને નાભિરાજ પાસે લઈ ગયાં અને એમણે આખી ઘટના ઘણા આશ્ચર્યની સાથે નાભિરાજને સંભળાવી. નાભિરાજે એમને સમજાવતાં કહ્યું કે - “એનાથી એ જ પ્રગટ થઈ રહ્યું છે કે કાળ પડખું બદલી રહ્યો છે, આ ઘટના એની જ પૂર્વસૂચના માત્ર છે.' નાભિરાજે એ બાળકીને પોતાના ભવનમાં રાખી અને કહ્યું કે - “સમય આવતાં એ ઋષભકુમારની ભાર્યા (પત્ની) બનશે.” એ બાળકીનું નામ સુનંદા રાખવામાં આવ્યું. સુનંદા પણ ઋષભકુમાર તથા સુમંગલાની સાથે રહેવા અને બાળ-સુલભ ક્રિીડાઓ (રમતો) કરવા લાગી.
(જગર તીર્થકર ) બધા તીર્થકર ગર્ભમાં આવવાના પૂર્વે ચ્યવનકાળથી જ મતિ, શ્રત અને અવધિ - આ ત્રણ જ્ઞાનોના ધારક હોય છે. ભ. ઋષભદેવ પણ સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનથી ચ્યવનના સમયે જ આ ત્રણેય જ્ઞાનના ધારક હતા. જાતિસ્મરણજ્ઞાનથી એમને પોતાના પૂર્વભવોનું સમ્યક્ પરિજ્ઞાન હતું. અતઃ એમને કોઈ કલાગુરુ અથવા કલાચાર્યની પાસે શિક્ષા ગ્રહણ કરવાની જરૂર ન હતી. તેઓ સ્વયં જ સમસ્ત વિદ્યાઓના નિધાન અને નિખિલ કલાઓના પારગામી જગદ્ગુરુ હતા.
( કષભદેવના વિવાહ ) ભગવાને બાળલીલાઓ કરતા-કરતા કિશોર અવસ્થામાંથી પસાર થઈ યૌવનના ઊંબરે પગ મૂક્યો. જ્યારે ઇન્દ્રએ જોયું કે પ્રભુ વિવાહયોગ્ય અવસ્થાને પામ્યા છે, તો એમણે નાભિરાજ સાથે પરામર્શ કરી કુમાર ઋષભના વિવાહ સુમંગલા અને સુનંદા બંનેની સાથે સંપન્ન કરવાનો નિર્ણય લીધો. એ સમયે લોકો માટે વિવાહકાર્ય નિતાંત નવીન અને કુતૂહલનો [ ૪૦ 99999999969696969696969ણે જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ ]
