Jain Dharmno Maulik Itihas Part 01 Tirthankar Khand

Author(s): Hastimal Maharaj
Publisher: Samyag Gyan Pracharak Mandal

Page 410

અભયકુમારે કહ્યું: “જુઓ તે ઠુમક મુનિ કેટલા મોટા ત્યાગી છે. તેમણે જીવનભર માટે સ્ત્રી, અગ્નિ અને સચિત્ત પાણીનો ત્યાગ કરી દીધો છે.” અભયની આ બુદ્ધિસભર યુક્તિના પરિણામે ઠુમક મુનિ માટેની લોકોની વ્યંગ ચર્ચા સમાપ્ત થઈ ગઈ.
ભગવાન મહાવીર જ્યારે રાજગૃહ પધાર્યા તો અભયકુમાર પણ તેમની દેશનામાં હાજર થયા. દેશનાના અંતે અભયે ભગવાનને પૂછ્યું : “ભગવન્! આપના શાસનમાં છેલ્લા મોક્ષગામી રાજા કોણ હશે ?” જવાબમાં ભગવાને કહ્યું : “વીતભયના રાજા ઉદાયન, જે મારી પાસે જ દીક્ષિત મુનિ છે, તે જ છેલ્લા મોક્ષગામી રાજા હશે.” અભયકુમારે વિચાર્યું કે - “જો હું રાજા બનીને દીક્ષા ગ્રહણ કરીશ તો મારી માટે મોક્ષનો રસ્તો જ બંધ થઈ જશે. સારું થશે કે હું કુમાર અવસ્થામાં જ દીક્ષા ગ્રહણ કરી લઉં.” અભયકુમારે જ્યારે પોતાનો આ વિચાર શ્રેણિક સામે મૂક્યો તો શ્રેણિકે કહ્યું: “વત્સ! દીક્ષા ગ્રહણ કરવાનો સમય તો મારો છે, તારે તો રાજ્ય ગ્રહણ કરવું જોઈએ.” જ્યારે અભયકુમારે વધુ આગ્રહ કર્યો તો શ્રેણિકે કહ્યું કે - “જે દિવસે હું કોઈ વાતે નારાજ થઈને તને કહું, “ચાલ્યો જા અહીંથી અને ભૂલથીય ક્યારેય મને પોતાનું મોટું ન દેખાડતો', તે જ દિવસે તું સંન્યાસી બની જજે.”
સમય જતાં ભગવાન મહાવીર ફરીથી રાજગૃહ પધાર્યા. તે વખતે ભયંકર ઠંડીની ઋતુ હતી. એક દિવસ રાજા શ્રેણિક પોતાની રાણી ચેલના સાથે ફરવા ગયા. સંધ્યા ટાણે પાછા ફરતી વખતે તે લોકોએ નદીકિનારે એક મુનિને ધ્યાનમાં લીન જોયા. રાતના વખતે એકાએક રાણી જાગી તો તેને તે મુનિની યાદ આવી અને તેના મોઢામાંથી નીકળી પડ્યું - “આહ ! તેઓ શું કરતા હશે?' આ સાંભળીને રાજાના મનમાં રાણી પ્રત્યે શંકા પેદા થઈ ગઈ અને તેમણે પરોઢિયે અભયકુમારને આદેશ આપ્યોઃ “ચેલનાનો મહેલ સળગાવી દો, ત્યાં દુરાચાર ઉછરી રહ્યો છે.” અભયકુમારે મહેલમાંથી ચેતનાને કાઢીને તેમાં આગ લગાવી દીધી.
ત્યાં શ્રેણિકે ભગવાનની સામે રાણીઓના આચારવિચાર પર જિજ્ઞાસા પ્રગટ કરી, તો મહાવીરે કહ્યું: “તમારી ચેલના વગેરે બધી જ રાણીઓ નિષ્પાપ અને શીલવતી છે.” ભગવાનના મોઢેથી પોતાની રાણીઓ પ્રત્યે આ વાક્ય સાંભળી રાજા પોતાની આજ્ઞા પર પસ્તાવા લાગ્યા અને એ ભયથી ક્યાંક કોઈ નુકસાન ન થઈ જાય, મહેલ તરફ પાછા ફર્યા. રસ્તામાં | જૈન ધર્મનો મલિક ઇતિહાસ 99999999999999999૪૦૫ |