Jain Dharmno Maulik Itihas Part 01 Tirthankar Khand

Author(s): Hastimal Maharaj
Publisher: Samyag Gyan Pracharak Mandal

Page 351

“આજ્ઞા મુજબ શબને ઘસેડવું એ બધી ક્રિયાઓથી અમારું નીચું દેખાશે. આથી આજ્ઞાભંગના દોષથી બચવા માટે અંદરોઅંદર મળીને વિચાર કર્યો અને જે ઘરમાં ગોશાલક રહેતો હતો, કુંભારણના તે ઘરને જ શ્રાવસ્તીનું રૂપ આપીને શબને તેમાં ફરાવીને ધામધૂમથી તેની શબયાત્રા કાઢી અને સન્માનપૂર્વક ગોશાલકના અંતિમ સંસ્કાર કર્યા.'
(ભગવાનનો ઇલાજ) ભગવાન મેઢિયા ગામ પહોંચીને ગામની બહાર સાલકોઇક ચેત્યમાં પૃથ્વી શિલાપટ્ટ પર બિરાજમાન થયા. તે વખતે ગોશાલક દ્વારા ફેકેલી તેજોવેશ્યાના કારણે ભગવાનના શરીરમાં અત્યંત બળતરા-વેદના પેદા થઈ, રક્ત અતિસારની પણ તકલીફ હતી. ભગવાન આ બને તકલીફોને શાંતભાવથી સહન કરતા રહ્યા. તે વખતે ત્યાં જ માલુયાકચ્છમાં ભગવાનના શાલીન પ્રકૃતિના એક શિષ્ય સીહા મુનિ બિરાજમાન હતા. તેઓ બેલે(છઠ્ઠ)ની તપસ્યા સાથે ધ્યાન કરી રહ્યા હતા કે તેમના મનમાં વિચાર આવ્યો કે - “મારા ધર્માચાર્યને અત્યંત રોગ પેદા થયો છે અને તેઓ આ જ હાલતમાં કાળ પામશે તો લોકો કહેશે કે તે છ0 હાલતમાં જ કાળ પામી ગયા.' આમ વિચારીને સીહા અણગાર હૈયાફાટ રુદન કરવા લાગ્યા. ભગવાનને સીહાની આ સ્થિતિની જાણ થઈ, તો તેમણે સીહા અણગારને બોલાવડાવ્યો અને તેને કહ્યું: “સીહા, મારી તકલીફની કલ્પના કરીને દુઃખી થવાની જરૂર નથી. ગોશાલકની તેજોલેશ્યાના પ્રભાવથી મને કષ્ટ તો છે, પણ હું મરવાનો નથી. હું હજુ સાડા પંદર વરસ સુધી જિનચર્યામાં વિચરણ કરીશ. તું મેઢિયા ગામમાં રેવતી ગાથાપત્નીને ઘેર જા અને તેની પાસેથી મારા માટે તૈયાર કરેલ આહાર ન લઈને જૂનો બિજોરાપાક લઈને આવ, જે આ વ્યાધિને મટાડવા માટે યોગ્ય છે.” ભગવાનની આજ્ઞા સાંભળી સીહા અણગાર ખૂબ પ્રસન્ન થયા અને તરત જ મેઢિયા ગામમાં રેવતીને ત્યાં પહોંચ્યા. રેવતીને ત્યાંથી મળેલ બિજોરાપાક ખાવાથી ભગવાનનું શરીર પીડામુક્ત થવા લાગ્યું અને થોડા જ દિવસમાં તેઓ પહેલાની જેમ તેજસ્વી થઈ ગયા. ભગવાનને પૂરો સ્વાથ્ય લાભ થવાથી માનવ અને સુરલોકમાં બધે જ ખુશીનું મોજું દોડી ગયું. રેવતીએ પણ ભાવપૂર્વક આપવામાં આવેલ આ દાનના ફળરૂપે દેવગતિનો બંધ અને તીર્થકર નામકર્મ પ્રાપ્ત કર્યું [૩૪૬ 6િ96969696969696969696969699 જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ |