________________
मंत्री सुबुद्धिनी अवांतर कथा करीने पुनः बोल्यो. "तमारा मनमां कोई जीव संबंधी चिंता छे अने ते चिंता मनुष्यजीव संबंधी छे." आ वचनो सांभळी ते अक्काने विश्वास आवी गयो. तेणीए खुल्ली रीते कह्यु के, "मारे एक पुत्री छे, ते मौन धरीने रही छे. ते तेवी रीते शामाटे रही छे? ते कांई जाणवामां आवतु नथी. तेणीने कांईक छळ छे अने ते छळ उत्पातथी थयेलं होय एम लागे छे. तो तमे कांईक एवो उपाय करो के, जेथी ते द्वार उघाडे अने बोले." ॥४५०।। आ सांभळी मंत्रीए कह्यु के-"मने ते स्थान बतावो के ज्यां हुं तेनो योग्य उपाय करूं." वेश्याए तेने ते ओरडो बताव्यो. एटले जाणे 'दर्शनने उचित एवं मुक्तिद्वार होय तेवा ते अघरहित द्वार आगळ मंत्री सत्वर आव्यो. त्यां आवी तेणे कडं के, "आ सर्व वेश्या- ओने आ स्थानमांथी काढी मुको, कारण के जो तेओ अर्हि रहे तो तेमने पण कांईक छळ थई आवशे." ते अक्काए ते प्रमाणे कयुं, एटले ते मंत्रीए द्वार उपर चंदननुं मंडल करी अने "हुं फट् स्वधा स्वाहा" एवो मंत्र उच्चारी आ प्रमाणे कर्तुं, "धारावास नगरमां महीपाळ नामे राजा छे अने सुबुद्धि नामे प्रधान छे, ते राक्षसने जीतनार अहिं आव्यो छे. में तने आ संकेत कह्यो छे, ते उपरथी हवे द्वार उघाड, हर्षथी अहिं आव अने उंचे स्वरे बोल." आटलुं कहेतां ज तेणी यथार्थ भाषणवडे पोताना पतिने ओळखी सत्वर आवी अने तेणीए विश्वासथी ते द्वार उघाड्युं. पछी ते मंत्रीए तेणीना कानमां जणाव्यु के-"हुं तने कांई पण करुं ते बधुं तारा हितनी खातर करुं छु, पतिमां भक्तिवाळी एवी तारे ते मारो अपराध क्षमा करवो." ते स्त्रीए स्वीकायुं, एटले मंत्री तेणीने केशथी पकडी बहार लाव्यो. पछी मंत्रीनी शीखवणीथी ते स्त्री बोली, अरे, मारा पेटमां क्षुधा बहु लागी छे, तेथी हुँ रही शकती नथी, तो मने मोदक अपाव." पछी बुद्धिमान् मंत्रीए तत्काळ अक्काने बोलावी उंची जातना मोदक मंगाव्या अने ते वडे तेणीने भोजन कराव्यु. पछी तेणीने पाछो ओरडामां लई गयो. त्यां धीमे स्वरे कह्यु के-"भद्रे! आ अक्का तने अहिं शी रीते लावी? ते बोली, स्वामिन्, तमे मने छोडीने ज्यारे बहार गया, त्यारे आ वृद्ध वेश्या मारी पासे आवी अने मने कडं के, "तुं कोण छे? कोनी मेहमान छे अने क्या स्थानमांथी आवे छे? भोळपणने लईने में तेणीने मारो सर्व वृत्तांत कही संभळाव्यो. ते उपरथी तेणीए मने का के, "भद्रे, हुं तने तेडवा आवी छ अने तारा स्वामीए मने मोकली छे. तेथी जलदी मारे घेर आव." 1. मुक्ति द्वार दर्शनोचित एटले सम्यग्-यथार्थ दर्शन उचित अने अघरहित-पापरहित छे अने . ते घरनुं द्वार दर्शनोचित-दर्शन करवाने योग्य अने दुःख रहित छे.
34
श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
