Vimalnath Prabhunu Charitra

Author(s): Jayanandvijay
Publisher: Guru Ramchandra Prakashan Samiti

Page 361

अगियारमा व्रत उपर मलयकेतुनी कथा आमंत्रण आपवानो प्रसंग कर्यो छे ते पण विपरीत छे, माटे तमारे आ स्थान छोडी देवू जोईए." पछी हरिबल जेनुं नाम कुसुमश्री हतुं, तेवी ते स्त्रीने अने खड्गरत्न तथा तुंबडाने लई समुद्रना तीर उपर आव्यो अने त्यां पेली जलदेवीस्मरण कयु. स्मरण मात्रमा ते देवीए आवी ते बंनेने तेमना उत्तम विशाळ नगरमां तरत पहोंचाड्या अने ते जलदेवी मान सहित स्वस्थाने गई. ___ हरिबल कोई प्रिया साथे घेर आव्यो, एवा खबर जाणी राजाए तेने बोलाव्यो. तेणे आवी राजानी आगळ पेलुं खड्गरत्न मूकी प्रणाम कर्यो, पछी राजाए तेने वृत्तांत पुछ्यो. एटले ते आ प्रमाणे कहेवा लाग्यो, "राजन्, हुं मुश्केली भरेला मार्गाने ओळंगी समुद्रना सजल तीर उपर गयो, परंतु त्यां जवानुं वहाण मन्यु नहिं, एटले माराथी त्यां शी रीते जई शकाय? ते लंकानो मार्ग शून्य होवाथी तेनां वहाणो चालतां नथी. पछी में हृदयमां विचायु के "जेओ मित्र, स्वामी अने जिनेश्वरनुं वचन अंगीकार करी तेनो निर्वाह करवाने असमर्थ थाय छे, तेओने तो अवश्य मरणनुज शरण लेवू जोईए.1 ते वखते त्यां सुर-असुरोने में निमंत्रण वगेरे जणावी कडं के, "हुँ अहिं बळीने मरीश, पछी मारी राख पण तमारे कार्यसिद्धिने माटे लंकामां पहोंचाडवी." मारा आ वचनने सांभळी कोई राक्षस जेवामां मारी पासे आव्यो, तेवामां हुं अग्निनी चितामां पेठो अने क्षणवारमा भस्म थई गयो. पछी ते राक्षसे मारी राख लंकामां जईने बिभीषणने आपी अने मारो वृत्तांत कह्यो. बिभीषणे पछी मने अमृत छांटीने सजीवन को अने मारु सत्त्व जाणी मने हर्षथी पोतानी पुत्री आपी अने ते कार्यनी अंधाणी तरीके आ एक खड्गरत्न मारी साथे मोकलाव्यु. वळी तेमणे मने का के, "हाल मारे मोटं काम छे, तेथी हुँ तारी साथे नहिं आईं परंतु ज्यारे विवाहनो समय आवशे, त्यारे जरूर आवीश." आ प्रमाणे कही तेणे मने समुद्र उतारीने अहिं मुक्यो छे." राजा मदनवेगे आवा उच्च बलवाळा हरिबलने जाणी ते अद्भुत काम करनार तेने परितोषिक आप्यु. __.. एक वखते हरिबले पोतानी बंने प्रियाओने एकांते कयु के, "आपणे घेर राजाने भोजन करावा माटे गौरवथी आमंत्रण आपीए." बने स्त्रीओए कह्यु, "स्वामी! ते राजाने घेर बोलाववो न जोईए. कारण के ते घेर आववाथी जरूर अनर्थ थशे." तो पण हरिबले आदरथी राजाने परिवार साथे घेर बोलाव्यो. समर्थ पुरुषोथी पण शुं हाथी काने झाल्यो रहे? पछी ते बंने स्त्रीओए का के, 1. अङ्गीकृत्य वचो येत्र, मुहृत्स्वामिजिनोदितं । तन्निर्वाहाऽमहास्तेषां. मरणं शरणं ध्रुवं॥६३९।। श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
331