________________
अगियारमा व्रत उपर मलयकेतुनी कथा चाल्यो, पहेलां तेनी अंदर यमराजानो दूत पड्यो, पछी मंत्री पड्यो पछी जेवामां राजा तेमां पडवाने उत्सुक थयो, तेवामां हरिबले तेने हाथ पकडी राख्यो अने कर्वा के, "राजन्, तमे पडशो नहिं" राजा बोल्यो, "शा माटे हुं न पडु?" हरिबले कडं, "हे राजा क्यारे पण अग्निमां पडेला शुं जीवे छे? आ तो मारी बुद्धिनी चेष्टा छे. आ मंत्रीए तमने खोटी सलाह आपी हती, तेथी तेनो नाश करवामां आव्यो छे; परंतु हुं स्वामिद्रोह कदिपण करीश नहिं. माटे तमे तमारा आवासमां सत्वर चाल्या जाओ. वृथा मृत्यु पामो नहिं." तेनां आवां वचन सांभळी राजाए चिंतव्यु के, "अहो! आ सामान्य पुरुष नथी. पूर्वे में ए निरपराधी छतां एनुं प्राणांत सुधीनुं विपरीत चिंतव्युं हतुं, अपराधी एवा मारा उपर पण अत्यारे दयाळु थयो तेथी खरेखरो 'क्षमाभृत् तो आज पुरुष छे अने हुं तो एक सामान्य गृहस्थ पण नथी, तेथी मारुं राज्य आ पुरुषने आपी हुं अनगार थाउं" आq चिंतवी राजाए घेर जई ते हरिबलने पोतानी पुत्री आपी अने पाणिमोचनने समये पोतानुं राज्य आपी दीधुं, पछी पोते दीक्षा लीधी. - एक वखते हरिबले पोताना मनमा हर्षथी चिंतव्यु के, "जो आ वखते मारा ज्ञानी पूर्वगुरु आवे, तो वधारे सारं" दैवयोगे तेटलामां ज ते बुद्धि चतुर गुरु आवी चड्या. हरिबल ते खबर जाणी सपरिवार आनंदयुक्त थई गयो. गुरुनी समीपे जई तेमना चरण कमळमां नमी अने देशना सांभळी ते गृहस्थ श्रावकधर्मने प्राप्त थयो. ।।८००।।पछी ज्यारे पुत्र थयो, एटले तेने राज्य उपर स्थापित करी पोते चित्तमां संतोषनुं पोषण करी दीक्षा ग्रहण करी. तेणे ते महाव्रत अतिचार रहित लांबो काळ पान्युं अने छेवटे केवळज्ञान प्राप्त करी समाधिवडे ते सिद्धिने प्राप्त थयो. .. आ प्रमाणे मंत्रीए नियम संबंधी अद्भुत कथा कही. ते पछी पौषधालयनी मध्ये गयो अने त्यां आवश्यकक्रिया अने स्वाध्याय ध्यान करीने ते सद्बुद्धिवाळा राजाए बीजा पहोरमां कायोत्सर्ग कर्यो. ते वखते कोई मिथ्यादृष्टि देवताए तेने धर्मपरायण जाणीने उपद्रव करवा मांड्यो, तो पण ते ध्यानथी चलित थयो नहिं, त्यारे ते देवताए प्रगट थईने तेने घणी स्तुति करी. परंतु तेथी भूत दोषने आपनारा रागद्वेष तेने थया नहि. छेवटे तेने वस्त्राभरणो आपी देवी आकाशमा चाली गई, राजा प्रभाते पौषधने पारी पोताने घेर आव्यो एवी रीते ते मलयकेतु राजा सदाकाळ पर्वना दिवसोमां पौषध करवा लाग्यो. अंते मृत्यु पामीने ते सर्वार्थसिद्ध 1. क्षमाभृत् राजा पक्षे मुनि. 2. करमोचन एटले हथळेवो छोडाववो ते वखते. 334
श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
