________________
सम्यक्त्व उपर कुलध्वजनी कथा लीधो अने तेने राजानी हजुरमा लाववामां आव्यो. राजाए तेने शूळीए चडावी देवानी आज्ञा आपी. राजपुरुषो तेने शूळीए चडावा लई जतां पेला माळीना घरनी पासे आव्या, त्यारे तेणे राजपुरुषोने कह्यु के, "हवे मारो काळ आव्यो छे, माटे मारी कुलदेवी अहिं छे, जो तमारी इच्छा होय, तो हुं ते देवीने नमस्कार करी लउं." ते राजपुरुषो देवीना भक्त होवाथी तेमणे ते वीर शिरोमणि पुरुषनुं वचन मान्य कयु. कुमारे माळीना घरमां जई पोतानो पेलो यांत्रिक अश्व तैयार कर्यो पछी तेओना देखतां कुमार ते अश्व उपर बेसी आकाशमा उडी गयो, राजपुरुषो रोझनी जेम उंचा मुख करी शून्य हृदये उभा-उभा जोई रह्या, कुमार त्यांथी गोख उपर रहेली पोतानी प्रिया भुवनमंजरीने लई सिंधुमां आवेला एक बेटमां आवी पहोंच्यो. त्यां अश्व उपरथी उतरी सुख निद्राए सुई रह्यो. तेवामां कोई मिथ्यात्वी देव त्यां आवी चड्यो. कुमारनां दर्शन, आचार अने रुचिनो नाश करवा माटे तेणे तेनी पत्नी अने अश्वने क्षणवारमा अदृश्य कर्या अने कुमारना शरीरमा असाध्य रोग उत्पन्न कर्यो. ते रोगनी वेदनाने लईने तेनी निद्रा चाली गई. तेणे पोतानी पत्नीने बोलावी. पण ते तेना जोवामां आवी नहिं. पछी पेला अश्वने जोतां, ते पण अदृश्य थयेलो मालुम पड्यो. कर्मथी निर्जित एवो कुमार चिंतातुर बनी गयो. तेवामां ते देवताए कोई एक निमित्तिओ बनावी त्यां मोकल्यो. तेणे पासे आवी कुमारने आ प्रमाणे कडं, "तारा मनमां गतवस्तुनी चिंता छे, पण जो तुं मारा वचन प्रमाणे करे, तो ते सर्व वस्तु तारे हाथ आवे, नहिं तो आ तारो देह पण चाल्यो जशे, तो पछी बीजानी शी वात?" ते सांभळी कुमार बोल्यो, "तारुं शुं वचन छे?" ते बोल्यो,
___ "ते जे वीतराग देव अंगीकार करेल छे, ते देव सत्पुरुषोनी रक्षा अने दुष्ट पुरुषोने शिक्षा कदिपण न करी शके. जे चित्तमां रागद्वेष धारण करे नहिं अने सर्वत्र समताने धारण करे, ते देव पूजवाथी शुभाशुभ शी रीते आपी शके? जे देव कारणने लईने लोकोने आधाररूप एवो अवतार धारण न करे, ते देव बलथी लई ले नहीं, आपे नहि, कांई कहे नहिं अने रक्षण पण करे नहिं, बीजा सामान्य पुरुषना हाथ जो शस्त्रधारी होय, तो ते रक्षण करनारा थाय छे. तो ते देवना हाथ शस्त्र वगरना छे. तेथी ते दीन, हलका अने बळवगरना छे. ते देवनी पासे लक्ष्मीने आपनारी लक्ष्मी नथी, तेमज जे कर्ता तथा हर्ता नथी, जेने पोतानो अने पारकानो भेद नथी, तेनाथी खेद शी रीते नाश पामे? ते तारो देव पोते वाहन वगरनो छे, तो बीजाना वाहनने केम सहन करी शके? तेने पत्नी नथी, तो श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
341
