________________
अगियारमा व्रत उपर मलयकेतुनी कथा "जो तमो राजाने घेर बोलावो, तो तेने अमारो स्पर्श के दर्शन करावq नहिं." छतां ते हरिबले सुंदर वेष पहेरावी ते बंने प्रियानी पासे राजाने भोजन पीरसाव्यु. भविव्यता बलवती छे. (बलिनी भवितव्यता) राजा मदनवेग ते बंने स्त्रीओने जोई हृदयमां मोहित बनी गयो. शास्त्रमा (महिला मोहनवल्लयो) महिलाओने मोहनी वल्लीओ कहेली छे. पछी हरिबले राजाने सत्कारपूर्वक तेने घर विदाय कर्यो, परंतु राजाए तो ते हरिबलने मारवानो ज विचार करवा मांड्यो. तेणे पोताना मंत्रीने बोलावीने पूछ्युं के, "आ हरिबल मरण शेनाथी थाय?" मंत्रीए का, "तेनुं मरण अग्निथी थई शकशे." राजा बोल्यो, "ए तो चितामां बळीने जीवतो थयो छे." मंत्रीए कडं, "नराधिप! ए खोटं बोले छे. जो ते मारी समक्ष अग्निमां पेसी जीवतो बहार नीकळे, तो हुँ साचुं मार्नु परंतु तेना भाषणथी साचुं मानतो नथी." पछी मंत्रीए हरिबलने बोलावी मृदु भाषाथी कह्यु के, "अमारा राज्यमां तारा जेवो कोई मोटा काम करनारो पुरुष नथी, तेथी मारी आज्ञाथी तुं यमराजाने बोलावाने सत्वर जा, कारण के हवे विवाह- लग्न नजीक आवे छे." हरिबले का, "हुँ कये मार्गे थईने जाउं?" मंत्रीए कडं, "अग्निनी चिताने मार्गे जा." हरिबल ते वचन कबूल करीने घेर आव्यो अने ते वृत्तांत पोतानी प्रियाओनी पासे कह्यो. ते वखते ते स्त्रीओए कह्यु, "स्वामी! तमोए राजाने घेर बोलाव्यो, तेनुं आ फळ छे." ते समये कुसुमश्री बोली, "स्वामी, धीरज छोडशो नहिं हुं तमोने घरमा रहेला पेला अमृतना सिंचनथी पुनः जीवता करीश." पछी मंत्रीना कहेवाथी राजाए चिता तैयार करावी अने तेनी अंदर ते सत्त्ववान् हरिबले सर्वनी समक्ष प्रवेश कर्यो. ते वखते लोकोए हाहाकार को. ते हरिबल क्षणमां तो भस्म थई गयो. पछी राजा मदनवेग मनोरथ सिद्ध थई मंत्रीनी साथे पोताना धाममा गयो.
रात्रे अंधकारनो समूह प्रसरतां कुसुमश्री पेलुं तुंबडं लईने चितानी भूमिना भाग उपर आवी. तेनी उपर तेणीए अमृत छांट्युं त्यां तेमांथी हरिबल प्रगट थई आव्यो अने ते पोताने घेर आव्यो. पृथ्वीमां मोटा पुरुषोने पण चडती पडती थाय छे. आ मरी गयेलो जीवतो केम थयो? एम आश्चर्य पामवानु नथी कारण के मरेलो देडको मेघना जलथी जीवतो थाय छे. जेम गळो सुकी गई होय, पण ते जलथी अनंत जीववाळी थाय छे; एवी ज ते निर्जीव एवा काष्ठादिक पण लोकोनी समक्ष सजीव थयेला जोवामां आवे छे. तिलकनुं वृक्ष अंगारामांथी प्रगटी नीकळे छे, एवं पण क्वचित् संभळाय छे. ज्यारे जलनो योग थवाथी एम बने छे, तो पछी अमृतनी शी वात करवी? अथवा तेओना बीजरूपे अवयव रहे 332
श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
