________________
श्रेष्ठिपुत्र मुग्धनी कथा
श्रेष्ठिपुत्र मुग्धनी कथा:
राजाओवाळा आ जंबूद्वीपमां भरतक्षेत्रना खंडनी अंदर पद्मपुर नामे नगर छे. तेमां पद्मरथ नामे राजा हतो. ते नगरमां पद्म नामे एक श्रेष्ठी हतो, तेने पद्मश्री नामे प्रिया हती. मुग्ध नामे पुत्र अने नंदा नामे पुत्रवधू हती. एक वखते पद्म शेठे स्वस्थताथी परलोकमां जतां जतां पोताना पुत्र मुग्धने विविध वचनो वडे आ प्रमाणे शिखामण आपी " हे वत्स, तारे मिष्टान्न जमवुं, सुखनिद्राए सूवुं, आपेलुं पाठ्ठे मागवुं नहीं अने वधू साथै स्त्रीने मारवी, गामेगाम घर करवुं अने तेने चर्मनी वाड करवी अने ज्यारे द्रव्य खूटे त्यारे तेने मेळववाने गंगा नदीनुं तळीयुं खोदवुं. तुं जो समजे नहीं तो पाटलीपुत्र नगरमां सोम नामे मारो एक मित्र छे, तेने तारे आ बधी बाबतमां पूछवुं." आ प्रमाणे उपदेश आपी पद्मशेठ परलोकमां गयो अने पाछळथी काळ आवतां तेनी माता पद्मश्री पण धर्मध्यान सहित परलोकवासी थई. ते बंने मातापितानुं उत्तर कार्य करी ते मुग्धे पोताना हृदयमां विचार्य के, "हवे पिताए जे जुदी जुदी आज्ञा आपी छे, ते बधी विधिपूर्वक करूं." पछी ते क्षुधा अने तृषा विना पण नित्ये मिष्टान्न तेवुं खाद्य अने स्वाद्य पान सतत खावा पीवा लाग्यो, एथी व्याधिओ रसमूल होवाथी तेने रोग लागु पंड्यो. तेम वळी ते पुष्पशय्यामां अतिनिद्राथी सुवा लाग्यो, तेथी घणी निद्राने लईने चोर वगेरेए आवी तेनुं द्रव्य हरी लीधुं. तेम ते कोईनी पासेथी आपेलुं द्रव्य मागतो नहीं. एक वखते तेणे वधू सहित स्त्रीने वध तथा बंधन वडे मारी, तेथी वधू घर छोडीने पोताना पिताने घेर चाली गई, पछी तेणे गामेगाम घर कराव्युं अने तेने चर्मनी वाड करावी. एवी रीते पूर्वे करेला प्रकारोथी तेना सर्व द्रव्यनो क्षय थई गयो. पछी ते बीजानी पासेथी निष्कपटपणे व्याजे द्रव्य लई गंगा नदीने कांठे गयो अने ते कांठाने तेणे आदरथी ते लोको पासे खोदाव्यो. तेमां पण द्रव्यनी नुकसानी थई ते कांठामांथी एक काणी कोडी पण नीकळी नहीं. आथी ते मुग्ध विलखो थईने पोताने घेर चाल्यो गयो. त्यारथी कोई तेनी आज्ञा मानतुं नही, तेमज तेने धन अने मान पण आपतुं नहीं, तेथी ते अत्यंत दुःखी थई गयो, पछी ते खेदातुर थई पोताना पिताना सोम नामना मित्रना उत्तम नगरमां आव्यो. सोम तेने दुःखी अने नठारी स्थितिमां आवी पडेलो जोई आ प्रमाणे कोमळताथी बोल्यो, "हे तुच्छ बुद्धि वत्स, तारा चित्तमां शेनी चिंता छे? अथवा तारा धननो क्षय थई गयो छे के जेथी तुं विलखो देखाय छे?" मुग्धे पछी पोतानो विषम वृत्तांत कही संभळाव्यो. ते सांभळी सोम बोल्यो "अरे तुं तारा पितानी वाणीनुं श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
112
