________________
प्रथम व्रत उपर नृपशेखरनी कथा धर्मघोष नामना सूरिए ते गाममा घणा शिष्योनी साथे चातुर्मास कयु. तेवामां चउमासीना दिवसे गृहिधर्मने पाळनारा स्थिरता वगेरे गुणोथी शोभता अने श्रद्धावाळा एवा श्रावकोए पौषधव्रत ग्रहण कयु. ते जोई रामभद्र राजपुत्रे गुरुने पूछ्युं, "हे पूज्य देव, जिनेश्वरे पूजेलं | आजे कांई पर्व छे?" गुरुए कह्यु, "भद्र, आजे पर्वोना गर्वने हरनारुं चातुर्मासिक पर्व छे, तेथी आ श्रावको धर्म करे छे. केटलाएक चतुर्विध आहारनो त्याग करी सर्वथी पौषध ले छे अने केटलाएक देशथी पौषध ले छे. केटलाएक पुरुषो हृदयमां ध्यान धरी कष्टरहित थई अने जिनशासनमां आसक्त बनी स्नात्र महोत्सव करे छे अने केटलाएक उपवास करीने आवश्यक क्रियामां तत्पर रहे छे. ए प्रमाणे आ चातुर्मासमां पोतानी शक्ति प्रमाणे सद्भक्ति अने युक्तिथी आवो आचार प्रवर्ते छे." सूरिनां आवा वचन सांभळी रामभद्र बोल्या, "हे सद्बुद्धिना निधान गुरु एवां कार्योमां मारी शक्ति नथी, तेथी मने कांईक सरल धर्मकृत्य बतावो." ते सांभळी गुरु बोल्या, "भद्र, तुं जीवदया पाळ, जेथी तुं आ भवमां अने परभवमां सुखी थईश." तरत ज तेणे जीवदया पाळवानुं प्रथम व्रत ग्रहण कयु अने समृद्धिना समूहने आपनारुं घणं सुकृत संपादन कयु. त्यारथी ते पर्वने दिवसे ते व्रत पाळवा लाग्यो. अने संसाररूपी समुद्रमां साररूप एवा नवकार मंत्रने शीख्यो. ए प्रमाणे पूर्ण आयुष्य भोगवीने ईशान देवलोकमां देवताओनी श्रेणीए सेवेला इंद्रनो समानिक देवता
थयो.
____ आ अरसामां पोतन नामना नगरमां अरिमर्दन नामे राजा हतो. तेने गुणवती चंद्रकांता राणी हती. ते रामभद्रनो अति दयाळु अने द्वेष रहित जीव पुण्य अवशेष रहेतां ईशानदेव लोकमांथी च्यवी ते चंद्रकांतानी कुक्षिमां अवतो. राजा अरिमर्दनने ते लक्ष्मीमय समयमां पुत्र आव्यो. "प्रायेणोत्तमजीवस्योत्पत्तिरुत्तमजातिषु ।" प्रायः करीने उत्तम जीवनी उत्पत्ति उत्तम जातिमां ज थाय छे. पिताए शुभ दिवसे ते कुमारनुं नाम नृपशेखर पाड्यु. कलाओना कलापथी युक्त थई ते चंद्रनी जेम वृद्धि पाम्यो. एक समये राजाए तेने युवराजपद उपर स्थापित कर्यो, तो पण ते पिता वगेरे वडीलोना विनयर्नु उल्लंघन करतो न हतो.
___ एक समये कोई विद्याधर सभामां आव्यो. तेने जोई नृपशेखर कुमारे तेनो विनय करी पूछ्युं के, "तमे क्यांथी आवो छ?" विद्याधर बोल्यो"वैताढ्य पर्वत उपर आवेला रथनुपुर नामना सुंदर नगरमा रहेनार कनकचूड नामे हुं मुख्य विद्याधर छु. में मारा नादथी अनेक लोकोना हृदयोने प्रसन्न का श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
291