________________
सातमा व्रत उपर स्वर्णशेखरनी अने महेंद्रनी कथा
आ अरसामां मगध देशमां चंद्र नामे एक राजा हतो. ते राजाने धारिणी नामनी राणीनी कुक्षिथी मृणालिनी नामे एक पुत्री थई हती. ते यौवनवयने प्राप्त थई. तेणीना जेवो कोई जातिमा प्रख्यात वर मळतो न हतो. तेथी राजा चिंतातुर रहेतो हतो. तेने ते पुत्री चिंता आपनारी थई पडी. एक वखते राणीए राजाने चिंतातुर जोई पूछ्युं, "स्वामी, तमने शुं कांई पीडा छे?" ते सांभळी राजाए का, "मने पुत्री हमेशां मानेती छे, परंतु तेणीने योग्य एवो वर जोवामां आवतो नथी, तेथी मने दुःख थाय छे." ते सांभळी राणीए चिंतव्यु के, "अहो! चंद्रने 'मृणालिनी प्रिय होय छे, पण आ तो तेनो सविता छे तेथी तेना प्रभावथी तेने दुःख थाय ए घटित छे." राणी बोली-"आपणा मंत्रीना पुत्रने ते पुत्री आपो, तो ते सुखे रहे, कारण के ते सुकुमार छे. एटले कदि बाहर आवतो नथी, ते सांभळी राजाए एक वखते मंत्रीने बोलावीने कडं के, "तमारा पुत्रनी साथे मारी पुत्रीनो विवाह करीए." ते सांभळी मंत्रीए पोताना मनमा शंका लावीने विचार्यु के, "मारो पुत्र कोढीओ छे. तेथी ते चोरनी जेम एकांते ज रहे छे. में ते वात छूपाववा लोकोमा जुदी रीते वात चलावी छे. हवे आ राजा तरफथी मारे विकट संकट आवी पड्यु. जो ते साची वात हमणां ज करीश, तो तेथी नुकसानी थशे, माटे हाल तो वखतनो विलंब करवा राजाना वचनने मानी लउं." आq विचारी तेणे राजानुं वचन कबूल कर्यु. सुकृत विना तेवी संकटमांथी मुक्त थवानी बुद्धि उत्पन्न थती नथी पछी घेर आवीने पोतानी पत्नीने ते स्वरूप कह्यु. तेणी ए कह्यु के हे नाथ! आपे आ घणुं ज विपरित कयुं छे. मंत्रि ए कह्यु के तुं खेद न कर. दुष्कर कार्य करनारी गोत्रदेवीनी आराधना करीने सर्व उत्तम करीश. विधि पूर्वक गोत्रदेवीनी आराधना करी. गोत्रदेवीए कह्यु. नागपुर नगरमां वनमा रहेला उत्तम (स्वर्ण शेखर) कुमारने तारा माणसो मोकलीने लाव. तेना कहेवाथी तेणे पोताना माणसो मोकल्या. ते अवसरमां ते पण क्रीडा करवा वनमां आवेलो. तेओए तेने घोडा उपर बेसाडीने पोताना स्थानमां शीघ्र आव्या. "भाग्योदये नृणां येन, सर्व भवति सुंदरं" भाग्योदयथी पुरुषोंने सर्व कार्य सुंदर थाय छे. पछी मंत्रिए विधिपूर्वक शृंगार करावीने. हाथीना स्कंध उपर बेसाडीने राजाना मंदिरमां (महेलमां) लई गया. शुभमुहूर्त्तमां महोत्सवपूर्वक राजानी पुत्रीनो हाथ ग्रहण कर्यो एटले परणावी. ते अवसरमां ते कुमारे राजानी पुत्रीना हाथमांथी मुद्रारत्न (अंगुठी) लईने पोतानी अंगुलीमां पहेरी लीधी. विवाह कार्य पूर्ण थया पछी जे माणसो तेने लईने आव्या 1. मृणालिनी-पोयणी. 2. सविता-पितापक्षे सूर्य..
श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
312
