Vimalnath Prabhunu Charitra

Author(s): Jayanandvijay
Publisher: Guru Ramchandra Prakashan Samiti

Page 353

नवमा व्रत उपर वानरनी कथा एक विद्याधरनी पुत्री पण आपी. पछी "मारी उपर देवीनो मोटो प्रसाद थयो" एम कही कुमार गोख उपर बेठो. तेवामां वज्रवेग नामना विद्याधरनी पुत्री शांतिमती देवीनी पूजा करवा माटे त्यां आवी ते सुंदर कुमारने जोई हर्ष पामी गई. तत्काळ तेणीए पोतानी प्रतिहारीने कुमारनी समीप मोकली. तेणे कुमारने आ प्रमाणे सद्वचन कडं, "भद्र! ज्यां सुधीमां रथनूपुर नगरमांथी वज्रवेग विद्याधर अहिं आवे, त्यां सुधी शिष्टजनोने प्रिय एवा तमे अहिं रहेजो, जेथी ते पोतानी शांतिमती पुत्री तमने उत्सव सहित आपे." कुमार त्यां सुधी रोकायो तेवामां वज्रवेग विद्याधर घणी सामग्री अने घणी भेटो साथे लईने त्यां आव्यो. तेणे पोतानी पुत्री साथे कुमारनो विवाह कर्यो ते विद्याधरना पुत्रे हर्षथी पोतार्नु राज्य पण कुमारने आप्यु. पछी तेने पोताना नगरमां लई जवामां आव्यो त्यां विस्तारवाळी समृद्धिथी प्रसन्न थयेलो अने जनसमूहे पूजेलो ते कुमार नीतिथी राज्य करवा लाग्यो.
एक वखते कुमारे वज्रवेग विद्याधरने आ प्रमाणे का, "जे नाट्योन्मत्त विद्याधरने मने मारा मंत्रीनी साथे कूवामां पाड्यो हतो, तेनी उपर चडाई करीने मारे तेने जीती लेवो छे." वज्रवेगे ते वात कबूल करी अने एणे विद्याओ साधी लीधी, पछी कुमार चतुरंग सेना साथे लई तेना नगरमा गयो ते समये नाट्योन्मत्त वायुवेग नामना विद्याधरना शरणे गयो. कुमार अरुणदेवे एक दूतने मोकल्यो. ते दूते जई नाट्योन्मत्त अने वायुवेगने कह्यु के, "तमो बंने तरत कुमार अरुणदेवने शरणे आवो अथवा युद्धभूमिमां आवो." ।।६००।। दूतनां आ वचनो सांभळी बंने विद्याधरो युद्धने माटे तैयार थई नगरनी बहार आव्या. बळवाळा कुमारे ते बनेने जीती लीधा पछी सर्व विद्याधरोए मळीने कुमार अरुणदेवने विद्याधरोना ऐश्वर्य, पद आप्यु.
एक वखते पोताना राज्यने व्यवस्थित करी कुमार विद्याधरोनी साथे पोताना मणिमंदिर नगरमां आव्यो, तेना पिताए महान् उत्सव करी तेने पुरप्रवेश कराव्यो अने हृदयमां हर्ष लावीने पोतानुं समृद्धिवाळ राज्य तेने सोंपी दीधुं. पछी हृदयमा प्रतिबोध पामी पोते गुरुनी पासे दीक्षा लीधी. अरुणदेव त्यारथी त्रण खंडनो अधिपति थयो.
एक वखते वार्जित्रोना समूह साथे जिनेश्वरनो उत्तम रथ नगरमा फरतो फरतो राजद्वार आगळ आव्यो. अरुणदेव तेने नमस्कार करवाने सत्वर आव्यो त्यां एक देवने अने एक मुनिने जोई तेने मूर्छा आवी गई, जातिस्मरण थई श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
323