________________
नवमा व्रत उपर वानरनी कथा देवता थयो. त्यां घणा सुख भोगवी काल पूर्ण थतां त्यांथी च्यवीने ते यथार्थ नामथी विख्यात मणिमंदिर नामना नगरमा राजा मणिशेखरनी पत्नी मणिमाळाना उदरमा उत्पन्न थयो. रात्रे शुभ स्वप्नाथी सूचित अने योग्य क्रियावाळो ते पूर्णसमये पुत्ररूपे उत्पन्न थयो. तेनुं नाम अरुणदेव पाडवामां आव्यु. ते अनुक्रमे कलाकलापथी युक्त यौवनवयने प्राप्त थयो. एक वखते ते सुमति नामना अमात्यनी साथे वनमां गयो, त्यां वचमां एक स्त्रीने हीडोळा उपर बेठेली जोई. ते युवतिना कटाक्षोथी वींधायेलो ते तेणीनी पाछळ चाल्यो त्यां ते स्त्री तत्काळ अदृश्य थई गई. ।।५५५।। ते समये कोई विद्याधर तेनी आगळ प्रगट थयो अने तेणे कोपना आटोपथी अति आकुल थई ते कुमारने आ प्रमाणे कडं, "अरे! में ग्रहण करेली आ स्त्रीनी तुं इच्छा करे छे, जो तेनी इच्छा करवी होय, तो मारी साथे युद्ध कर." आ प्रमाणे कही ते कुमारनी साथे तेणे युद्ध कयु. विद्याधर कुमारथी हणाईने वृथा परलोके गयो (मरण पाम्यो). ते वखते नाट्योन्मत्त नामना ते विद्याधरना बंधुए आवी ते कुमारने अने सुमतिमंत्रीने उपाडी आकाशमां फेंक्या. तेओ बंने पडतां पडतां एक कूवामां पड्या. कूवामांथी घोनुं पूछडु अवलंबी तेओ बंने बहार नीकल्या. ते वखते तृषातुर थयेला कुमारे मंत्रीने कां के, "मंत्री तमे अहिं रहो. मने तृषानी अति बाधा थई छे, तो हुँ गाम वगेरेमां जई कोई जलना स्थाननी तपास करूं." आ प्रमाणे कही मंत्रीने त्यां मूकी कुमार बे कोश आगळ गयो, त्यां कांगरावाळो एक कील्लो तेना जोवामां आव्यो. तेनी अंदर तेणे प्रवेश कर्यो, त्यां लक्ष्मीदेवीनुं एक मंदिर जोयु. ते मंदिरमां क्षोभ पाम्या वगर ते दाखल थयो, तेवामां ते नरकुंजरकुमारे एक दुःखी स्त्रीने अने अशोक वृक्षनी शाखा साथे बांधेला पुरुषने अवलोक्यो. कुमारे ते दुःखी स्त्रीने पूछ्युं , "बाई! तुं दुःखी केम देखाय छे? अने आ पुरुषने कोणे बांध्यो छे? ते मने कहे." ते स्त्री बोली, "अमारो वृत्तांत सांभळो, आ लक्ष्मीरमण नामे लक्ष्मीदेवीनुं पुरातन क्रीडोद्यान छे. पृथ्वीमा जो कोई पुरुष आ उद्यानना पुष्पादिक ग्रहण करे तो ते पुरुषनो लक्ष्मीदेवी तरत वेगथी निग्रह करे छे. आ मारा स्वामीए आ उद्यानना पुष्पादि ग्रहण कयाँ, ते उपरथी लक्ष्मीदेवीए तेमने आ अशोकवृक्षनी शाखा साथे बांधेल छे, तेथी हमणां हुं दुःखी छं. तमे कोई परोपकारी शूरवीर पुरुष छो, तो आ मारा स्वामीने देवी पासेथी तत्काळ मुक्त करावो." कुमारे ते वात कबूल करी. पछी तेणे त्यां रहेली एक वापिकामां सुखने माटे जलपान अने स्नान कयु. पछी पोताना पेला सुमति मंत्रीने त्यां लावी कुमार लक्ष्मीदेवीना मंदिरमा गयो. त्यां श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
321
