________________
धर्मतत्त्वना स्वरूप उपर पूर्णकळशनी कथा शुं कारण छे?" ते बोल्यो, "वृक्षोथी सुशोभित एवी श्रावस्ती नामे नगरी छे तेमां श्री जिनभगवान्मां भक्तिवाळो जिनदत्त नामे श्रावक रहे छे. ते जिनदत्तनो मित्रसेन नामे हुं मित्र छु. अने हुं ते ज नगरीनो रहेवासी छु. एक वखते दिव्य सुगंधना समूहथी प्रकाशता ते जिनदत्तने देखी में तेने पूछ्युं के, "आवो दिव्य सुगंध तने क्यांथी प्राप्त थयो?" तेणे का, ।।७००।। "सर्वानुभूति नामनो एक यक्ष मारो मित्र छे. तेणे मने आकाशगामिनी विद्या आपी छे, ते विद्याना बळथी शाश्वत एवा नंदीश्वरादि तीर्थोमां हुं जाउं छं. त्यां देवताओ पण आवे छे. त्यां दिव्य पूजाना उपहारथी हु सुवासित अंगवाळो थाउं छु, तेने लीधे मारामां आवो दिव्य सुगंध रहेलो छे." पछी में तेने कां के, "तुं मने ते मंत्र आप, के जेथी भुवनने विषे अद्भुत एवी पुष्करद्वीपमां जवा आववानी शक्तिओ मने प्राप्त थाय." तत्काळ तेणे मने मंत्र आप्यो. में ते मंत्रनी पूर्व सेवा करी छे, हवे हुं तेनी उत्तर सेवा करवा धारुं छु, पण तेमां मने सहाय करनार कोई नथी. बत्रीश लक्षणवाळो, पराक्रमथी प्रकाशित, साहसी बळवान् अने मोटा भयथी नहीं डरनारो कोई विद्वान, धीर, वीर अने गंभीर हृदयवाळो पुरुष जो मने सहाय करे, तो ते मंत्र सिद्ध थाय." आ सांभळी कुमारे कडं, "हुँ तारो उत्तरसाधक थाउं. तुं तारुं कार्य सत्वर कर. तने तेमां विघ्न थशे नहिं." पछी कृष्णचतुर्दशीने दिवसे मोटो उपस्कर (सरसामान) लई ते कुमारनी साथे रात्रे स्मशानमां गयो. साधके एक . मंडळ आळेख्युं अने तेनी पुष्पोथी पूजा करी. पछी ते कुमार मंडळने ग्रहण करी धीर हृदये रह्यो. पछी त्यां एक क्षतवगरनुं शब लावी तेना मुखमां अग्नि सळगावी ते साधक हर्षथी मंत्र भणी आहूति आपवा लाग्यो. ते वखते भूतोए आवी कलकल शब्द कों, वेताळोए नृत्य करवा मांड्युं अने राक्षसोए हसवा मांड्युं, छतां पण ते साधक क्षोभ पाम्यो नहीं. पछी ते शब बेर्छ थई पोतानी काखमां साधकने लई दूर चाल्युं, कुमार पण तेनी पाछळ चाल्यो; तथापि ते शबे साधकने छोड्यो नहीं; एटले कुमारे शब तरफ हाक मारी. तेथी ते शब साधकने मूकी दईने पडी गयु. ते वखते सर्वानुभूति यक्ष प्रत्यक्ष थई कुमार प्रत्ये बोल्यो, "हुं तारा साहसथी संतुष्ट थयो छु," कुमारे कडं, जो तुं मारी उपर संतुष्ट थयो होय तो आ साधक- इच्छित पूर्ण कर. यक्षे का- "ते साधकमां योग्यता नथी, हुं तारो आदेश करनार थईश, पण साधकनो नहीं थाउं. तेने तारी समीप राखवो एटले ते सदा सुखी थशे." आ प्रमाणे कही ते यक्षे बनेने तत्काळ हस्तीना स्कंध उपर बेसाड्या. अने कह्यु के, "हे कुमारेन्द्र अक्षय एवा विदर्भदेशमां कुंडिनपुर श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
121
