________________
धनशानी कथा त्यां क्षणवारमा ते प्राण मुक्त थई गया. शुभ भावने लईने ते वैमानिक देवता थया. मुहूर्त मात्रमा अवधिज्ञानथी पूर्वभव जाणी तेणे पोताना हृदयमा विचार्यु के, "मुनिओने मारा मरणथी खेद न थाओ" आवो विचार करी तेणे पोताना शरीरमां अधिवास कर्यो, तत्काल शीघ्र गतिथी तेणे चालवा मांड्यु. आ पुत्रे पाणी पीधुं, एम मानता मुनि धनमित्रने तेथी घणुं सुख उत्पन्न थयु. पछी क्षुधा तथा तृषाथी पीडित एवा बीजा मुनिओने जाणी तेणे ठेकाणे ठेकाणे वैक्रिय गोकुल बनावी दीधां. परम खरा अर्थने नहि जाणनारा ते मुनिओए ते गोकुलमांथी छास वहोरी तेनुं सारी रीते पान कयुं. "सन्तः सरलबुद्धयः" सत्पुरुषो सरळ बुद्धिवाळा होय छे. पछी पोतानुं स्वरूप ओळखाववा माटे ते देवताए कोई साधुनी उपधि नजीकना गोकुलमां भूलावी दीधी. ते मुनि ज्यारे गाम तरफ गया; त्यारे तेणे मुनिओनी आगळ जणाव्यु के, "आ नजीकना गोकुलमां मारी उपधि पडी रही छे, तेथी हुं ते लई आq त्यां सुधी तमे अहिं मारी राह जुओ" आ प्रमाणे कही ते गोकुलमा गयो, त्यां पोतानी फक्त उपधि जोवामां आवी पण गोकुल जोवामां आव्यु नहिं ।।१०००।। तेणे आवी ते समाचार मुनिओने कह्या त्यारे तेओए ते गोकुल देवताए निर्माण करेलुं जाणी मिथ्या दुष्कृत्य आप्यु, पछी पेला धनशर्मा देवताए प्रगट थई पोताना पिता सिवाय बीजा मुनिओने भावना युक्त थई विधिपूर्वक वंदना करी, ते वखते ते उत्तम साधुओए पूछ्युं के, "तमे कोण छो?" त्यारे तेणे का के, "हुँ क्षुल्लक धनशर्मा मुनि छु. मुनिओए प्रश्न कर्यो-तो पछी तमोए हमणां आ तमारा पोताना पिताने वंदना केम न करी?" तेणे कडं, "आ मारा पिताए मने पूर्वे पाप बुद्धि आपी हती. तेथी अहिंसा व्रत- खंडन करनारा ते पिताने में वंदना न करी" "एम शी रीते बन्यु?" मुनिओए पुनः प्रश्न कर्यो एटले तेणे पोताना पिता अने पोताना संबंधमां प्रथम जे हकीकत बनेली ते बधी कही संभळावी. ते समये धनमित्र मुनि बोल्या, "हे मुनि, मारुं मिथ्या दुष्कृत हो अने जे में सिद्धांतनी विरुद्ध कयु, ते क्षमा करो." देवताए कह्यु, "हवेथी जे श्री जिन भगवाने कहेलुं होय, ते रागथी के द्वेषथी तमारे विराधq नहीं, कारण के ते अनंत संसार, कारण थाय छे." पछी धनशर्मा देव खामणा पूर्वक मुनिओने नमी स्वर्गलोकमां चाल्यो गयो. हे मुनि, एवी रीते तमारे कदिपण अप्रासुक आहारादि ग्रहण करवा नहि. एषणासमितिवाळा मुनि धर्मरुचि नामना मुनिनी जेम द्रव्य, क्षेत्र, काल अने भाववडे विरुद्ध एवं अशनादि ग्रहण करता नथी.
202
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
