________________
वरदत्तनी कथा
माननीय छे अने तेओ त्यां भूमि उपर रह्या छतां हुं अहिंथी तेमने नमस्कार करूं छं. जे पोताना जीवितनो त्याग करे पण उत्तम एवी ईर्यासमितिनो त्याग न करे, तेवा पोताना कर्मथी निर्दोष एवा साधु कोने वंदनीय न होय?" इंद्रनां आवां वचन सांभळी सम्यक्त्वने धारण करनारा देवताओए पण ते वरदत्त मुनिने इंद्रनी जेम मन, वचन अने कायावडे वंदना करी. आ वखते कोई एक मिथ्या दृष्टि देव हतो, तेणे जिनना धर्म वचननी जेम इंद्रना ते वचनने सत्य मान्युं नहिं. तेणे चितव्यं के "आ लोकमां पोतानुं जीवित कोने ईष्ट नथी? जे जीवितने माटे मनुष्यो मान छोडीने शुं नथी करता? आ पृथ्वी उपर कोईपण जीवने जेनाथी कदिपण तृप्ति थती नथी, तेवा जीवितने कीट, पतंग वगेरे जंतुओने माटे कोण छोडी दे? आ पृथ्वी लोकमां रहेला सर्व प्राणीओना प्राण, धन, जीवित स्त्री अने आहारना कर्मोनी अंदर चाल्या गया छे, चाल्या जवाना छे अने चाल्या जाय छे. जेओ स्वामी थई बेठा छे, तेओ मरजी मुजब बोले छे; परंतु हृदयमां बीजानी शंकाने कदि पण लावता नथी." आ प्रमाणे ते मिथ्यात्वी देव चिंतवतो हतो, तेने इंद्रे कह्युं, "जो तारा हृदयमां शंका होय, तो तुं पृथ्वी उपर जरूर जा. जो तारा हृदयमां खेद थतो होय, तो जे कार्य भूत अने भविष्यनुं होय ते संबंधी तो विचारणा - मीमांसा करी शकाय. पण जे कार्य प्रत्यक्ष होय तेमां शो विसंवाद विरोध करवानो होय? (तेम छतां) तुं जईने ते मुनिनी परीक्षा कर अने तारा मनमां धीरज धार (समाधान करीने मनने संतोष आप) जो पोतानुं सुवर्ण चोख्खुं होय, तो पछी परीक्षकनो भय होतो नथी. " इंद्रना आवां वचन सांभळी ते देव ज्यां क्षांति वगेरे दश प्रकारना धर्मना धारक अने जनतारक वरदत्त मुनि रह्या हता त्यां आव्यो. ते वखते वरदत्त मुनि ठल्ले जता हता, त्यां ते देवताए मार्गमां माखीओना जेवी वैक्रिय देडकीओ उत्पन्न करी अने तेमनी पाछळ आदरथी मदझरतो, सूंढ उछाळतो अने गतिथी पवनने जीती ले तेवो एक दुष्ट हाथी विकुर्व्यो. "हे यति, सत्वर भागी जा अने तारा जीवितनुं रक्षण कर. जो आ तारी पाछळ यमराजना जेवो हाथी आवे छे." आ प्रमाणे बोलता लोकसमूहने पण बनाव्यो. देवताओने कार्यनी सिद्धि मनथी ज थाय छे. ते वरदत्त मुनिए सिंहावलोकनथी पण पछवाडे जोयुं नहीं. ते चतुर मुनि उपयोग राखी ईर्यासमितिए चालवा लाग्या. ते मुनिए हृदयमां चिंतव्यं के, "आ क्रोध पामेलो हाथी मने एकने मारशे अने जो हुं दोडीने चालुं तो घणा जीवोनो नाश करूं तेथी मारा एकनुं रक्षण करवाने हुं घणा जीवोने मारीश नहिं. आ पृथ्वी उपर सर्व प्राणीओने श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
195
