________________
भावतत्त्वना स्वरूप उपर चंद्रोदरनी कथा पोताना ईष्टथी रहित एवो ते श्रेष्ठी अति पोकार करवा लाग्यो. ते सांभळी पुत्रो दोडी आव्या अने पूछवा लाग्या के, "पिताजी, तमने शुं थयु?" शेठे कडं, "हमणां आ घरमां कोलाहल शेनो थाय छे?" सत्पुरुषोए मानेला अने भक्तिवाळा पुत्रो पिताने कहेवा लाग्या के, "अमो संघवात्सल्यना कार्यने माटे आरंभ करीए छोए." धनश्रेष्ठी बोल्यो, अरे पुत्रो कष्ट आपनार द्रव्यनो खर्च करवो नहीं, परंतु फक्त तेनी भावना ज भाववी. मारी दाननी वातो तो तमारे सांभळवी ज नहीं. आ सर्व लोकोने बहार काढी मूको नहीं तो मारुं धन-धान्य वगेरे फोगट चाल्या जशे. अथवा कजीयो करशे." शेठना आवा वचनो सांभळी सर्व स्वजनो तत्काळ पोतपोताने स्थाने चाल्या गया अने ते पुत्रो पण निराश थईने पोताना घरमां सूई गया. जे आ धनश्रेष्ठीए साधर्मिओनी भक्तिरूप कथा करी ते खरी भावना समजवी नहीं; शक्ति छतां जे करवामां आवे ते भावना गणाय ज नहिं. शक्ति होय तो सत्कर्मनु सेवन करवं. अने शक्ति न होय तो शुभ भावनानु चितवन करवू, तेने ज शास्त्रमा भावना कहेली छे. पछी कलावतीए अवसर जाणी गुरुने पूछt के, "हे प्रभु कया कर्मथी मारा केशपाशनो छेद थयो? अने मंत्री धर्मरुचिना हाथ अपराध विना कम कपाया? तेमज अमारी उपर रूक्मिणीनो द्वेष शा माटे थयो?" गुरु बोल्या-हे भद्रे, परिपाकने पामेला पोताना करेला कर्मनुं शुभाशुभ फल सर्व प्राणीओ भोगवे छे. आ संसार समुद्रमां धर्ममां तत्पर रहेनारा छतां पण तमारा बंनेनुं पूर्वे जे कर्म अत्यंत बनेलं ते तमो बंने सांभळो
श्रीपुर नगरमां जितशत्रु नामे राजा हतो, तेने प्रशंसनीय गुणोना पात्र रूप धारिणी नामे राणी हती. ते राणीना स्वरूपथी रंजित थयेलो ते जितशत्रु राजा बीजी कोईपण राजकन्याने भजतो नहीं, ते राणीमां ज पूर्ण प्रेमने वहन करतो हतो. एक वखते कोई निर्दोष एवी दासी तरफ राजाए स्नेह दृष्टिथी जोयुं, ते जोतां ज राणी धारिणीने रोष उत्पन्न थई आव्यो. तेणीने दत्त नामना कोई नाजरनी साथे प्रीति हती तेथी तेनी मारफत एक नापितने बोलाव्यो अने ते दासीनी केशवेणी छेदवाने माटे कहेवामां आव्यु. नापिते कडं के, "राजानी आज्ञा विना हुं छेदी शकीश नहि." त्यारे ते दत्त नाजर बोल्यो, "तुं आ कार्य कर. जो नहीं करे तो हुँ तारा हाथ कापी नाखीश. पछी नापिते ते काम कयु. ते दासी ते वखते घणी ज दुःखी थई गई. त्यां तेणीनो रक्षक कोण होय? पाछळथी आ खबर राजाने पडी, एटले तेणे आवी पोतानी स्त्रीने कर्वा के, "आ शुं कर्यु?" तेणीए कह्यु, "तमे नीचनो संग छोडी दो, कारण के तेवो संग शरम उपजावनारो छे." पछी 184
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
