________________
भावतत्त्वना स्वरूप उपर चंद्रोदरनी कथा अने वांका शरीरवाळो, परंतु शंकरे पोताना मस्तक उपर धर्यो छे. तेथी जे पोतानुं आश्रित थयुं होय, तेना दोषनो विचार न करवो जोईए. माटे हे देव, हवे प्रसन्न थईने तेणीने वारो आपो." राजा चंद्रोदर बोल्या-"अरे, तुं दुष्ट सर्पने पोतानुं दूध पाय छे." पछी तेणीना वचनथी राजा चंद्रोदरे रुचि सिवाय ते विद्याधर पुत्रीने वारो आप्यो, कारण के पवित्र-आचरणवडे ते कलावती राणीनुं वचन उल्लंघन करी शकाय तेम न हतुं. ज्यारे विद्याधर पुत्री रुक्मिणीनो वारो हतो, ते रात्रे कलावती श्रीजिन भगवाननुं ध्यान धरी बेठी अने जरापण क्रोध लाव्या वगर देवलोकथी पण अधिक सुख मानवा लागी!
राणी कलावती मंत्री धर्मरुचिनी साथे संतोषना पोषणवाळी थई, धर्म संबंधी विचार अहर्निश करती हती. विधिने जाणनारी ते राणी सम्यक्त्व मूळ अने गुणोना स्थानरूप उत्तम श्रावक धर्मना कर्मने विशेष आदरथी करती हती. बाल्यावस्थाथी ब्रह्मचारी, छट्ठ तथा अट्ठम तप करवामां तत्पर, दश प्रकारना धर्ममां रुचिवाळो अने सदा शुद्ध एवो धर्मरुचि मंत्री राजपुत्री कलावती, पोतानी पुत्रीनी जेम बहु मान करतो हतो. कारण के सम्यक्त्वधारी मनुष्योने पोताना साधर्मिबंधु बंधुथी पण अधिक थाय छे. एवी रीते चेतनावाळी कलावती हमेशां पोताना चित्तमां एवं चिंतवती के, "जो मारा पति रूक्मिणी उपर प्रेम करे, तो वधारे सारु, कारण के पछी हं सदा अहर्निश समाहित (शांत) थईने धर्म ज आचरूं." आ प्रमाणे चिंतवती कलावती पोताना समय निर्गमन करती हती.
विद्याधरनी पुत्री रुक्मिणी के जे मुखे मीठी अने अंतरमां द्वेषी हती, तेणी पोताना हृदयमां एवं चिंतवती के, "संपत्तिना शरणरूप एवं मारी सपत्नी कलावतीनुं मरण क्यारे थशे." आq चितवन करती रुक्मिणी रति सुखमां पण दुःख पामती नठारा विचारोथी विकराळ एवो काल निर्गमन करती हती.
___ एक वखते राजा चंद्रोदर तेणीने वारे तेणीना घरमां आव्यो हतो. ते वखते गोखनी जाळीथी धर्मरुचि मंत्रीने देखी ते आ प्रमाणे हर्षथी बोल्यो-"आ समग्र विश्वमा घणा माणसो धर्मध्यान रूपी धनवाळा हशे परंतु मंत्री धर्मरुचिना जेवो तो कोई जोवामां आवतो नथी." आ वचन सांभळी रुक्मिणीए पोतानी सखीओना मुख सामे जोई नीचे मुखे हास्य कयु, तरत ज तेथी राजाने शंका उत्पन्न थई. ते सर्व स्त्रीओना मुखनो विकार जोई उत्तम बुद्धिवाळा राजाए कह्यु के, "शुं ते धर्मरुचिना धर्मनो लोप तमारा जोवामां आव्यो छे?" तेओमांथी एक तरत बोली, "ए धर्मरुचिनी धर्ममां केवी सारी रुचि छे, ते जोई छे." तमारा पटराणी 176
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
