________________
भावतत्त्व उपर चंद्रोदरनी कथा तेमने योग्य (उचित सत्कार-विनयादि) कांई कयुं नहीं. आ तो एक तरफ माळ उपरथी पडq थयुं अने बीजी तरफथी मस्तक उपर लाकडीनो प्रहार पड्यो, तेना जेवू थयु." आq विचार्यु पण शरमने लीधे तेणीए ते हित कार्य करवामां तत्पर एवा राजाने जाण्या छतां तेनो आदर कर्यो नहिं. राजाए विशेष कोमळतावाळी वाणीथी तेने बोलावी, 'हे कुशले, तारा शरीरमां शुं अकुशळ छे? तारा पियरमां कांई अमंगळ तो बन्यं नथी? हे भद्रे, सर्व रीते तने कल्याण छे? तेम में पण तारो अपराध को नथी, हे मनोहरे, विपत्तिने करनारी कोई सपत्नी पण तारे नथी ते छतां तारामां जे मोटुं दुःख प्रत्यक्ष देखाय छे, तेनुं कारण हुं जोई शकतो नथी. हे मानिनी, तेथी तुं जे होय ते कही दे." राजानां आवां वचन सांभळी सखीओथी चारे तरफ वींटायेली ते राणी राजानो संताप शांत करवा माटे धारागृह (जळवृष्टि) करती होय तेम अत्यंत गाढ रुदन करवा लागी. पछी स्वच्छ हृदयवाळा राजाए पोताना बे हाथे करी तेणीनां बंने नेत्रो लुछी तेणीना दुःखे दुःखी थई फरीवार पूछ्युं, एटले धैर्यने धारण करी अने पोतानो आकार गोपवी तेणी बोली, "स्वामी, हुं पुत्र रहित छु. ते ज मने मोटुं दुःख छे."।।४५।। राजा बोल्यो, "हे देवी, ए महान् उग्र दुःख मारा हृदयमां पण शल्यनी जेम सदा खटके छे, परंतु आ पृथ्वीमां कया जीवनुं एवं भाग्य होय के जे बंने रीते 'सदय अने प्रिय एवो तारो पुत्र थई अवतरे? हे भद्रे, ते छतां तुं खेद करीश नहि, विविध एवा दुस्तप तपवडे तारे पुत्र थई शकशे. तप करवाथी प्राणीओना निकाचित एवा अंतराय कर्मो पण क्षय पामी जाय छे. तो पछी बीजां कर्मो क्षय थाय तेमां शुं कहे?" आ वखते ते आम्रवृक्षना शिखर उपर बेठेलो एक शुकपक्षी आ प्रमाणे बोल्यो, "हे नृपप्रिये, धीरज राख, तारे पुत्रनी उत्पत्ति थशे." सारं अने श्रवणने सुखकारी ते शुकपक्षीनुं आ वचन सांभळी तेओ बंनेना हृदय हर्षित थई गयां अने तेओ उत्सुक बनी गयां. तेओ बंने आकाश तरफ शुकपक्षीने जोता हता, तेवामां आकाशनी अंदर विचरता, क्षमा वगेरे दश प्रकारना धर्मने धारण करनारा, भव्यजनोने तारनारा अने विस्मरण थयेला श्रवणने स्मरण करावनारा विनयंधर नामना एक चारण श्रमणमुनि तरत तेमना जोवामां आव्या. ते क्षमाधारी मुनि क्षणमां पृथ्वी उपर स्थित थया, एटले राजाए तेमने त्रण प्रदक्षिणा करी वंदना करी. ते मुनिए दुर्गतिने भेदनारी धर्मलाभनी आशिष आपी, पछी राजा अंजलि जोडी आ प्रमाणे बोल्यो, "भगवान्, आ जे तमारा समागमथी आ मारी पृथ्वी 1. बंने रीते सदय एटले सत्-अय-सारा परिणामवाळो अने सदय-दया सहित. 146
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
