________________
भावतत्त्वना स्वरूप उपर चंद्रोदरनी कथा भमती काष्ठनी पूतळी राखवामां आवी हती. तेनी नीचे एक तेल- घणुं मोर्ट पात्र राखवामां आव्युं हतुं. ते पछी राजानी आज्ञाथी प्रतिहार ते कुमारोनी आगळ पोतानो हाथ उंचो करी आ प्रमाणे स्फुट अक्षरोए बोल्यो; "आ आकाशमार्गे बे चक्रो छे, तेनी अंदर बाण फेंकीने नीचे तेलनी अंदर प्रतिबिंबित थयेली पुतळी तरफ दृष्टि राखी ते पुतळीना डाबा नेत्रनी कीकीने जे भेदशे, ते अमारी कन्याने वरशे." ।।३५०।। प्रतिहारनां आ वचनो सांभळी 'हुँ पहेलो थाउं, हुं पहेलो थाउं' एम करतां केटलाएक कुमारो बेठा थया अने केटलाएक आसन उपर रहीने ते राधावेधना यंत्रने जोवा लाग्या. तेओमांथी एक राजपुत्र उतावळे पगले सत्वर यंत्रनी पासे आव्यो अने तेणे आकाशमार्गे बाण छोड्यु. ते गुण वगरनुं 'मार्गण लक्षने चुकेलं जोई, स्थूल लक्षवाळो ते कुमार विलक्ष (भोंठो) थयो, पण स्पृहावांछारहित बनी गयो. ते ठीक न थयुं, बीजो कोई कुमार बाण छोडती वखते हर्षवाळो थयो पण ज्यारे ते बाण आकाशमां चाल्युं गयुं, ते जोईने ते पछी खेदातुर बनी गयो. कोई कुमार चक्रने वींधायेखें सांभळी ऊर्ध्वमुख थयो, परंतु ते बाण आकाश तरफ गयेलुं जाणीने ते पछी नम्रमुख-नीचं मोढुं करीने उभी रह्यो. शिलीमुख बीजे स्थळे गया पछी सज्जाति, सुमन उज्ज्वळ हतुं, छतां कृष्णपणाने प्राप्त थयु; ए लोकोने आश्चर्यकारी लाग्यु. कोई कुमार पोता- बाण जरा चक्रने लाग्युं पण ते शून्य थयेलुं जोई पोते क्षात्रधर्मने आश्रय करनारा हता, छतां शून्य बनी गयो. कोई पोताना स्थान उपरथी उठ्यो ज नहि, कोईए कह्यु के, मारामां चातुर्य नथी' अने कोईए कह्यु के 'तो फक्त जोवाने आव्यो छु. कांई लोभथी आव्यो नथी, आवी रीते केटलाएक कुमारो खेद पामीने बेसी गया, ते वखते राजा रत्नसेने आवीने उत्तम एवा चंद्रोदर कुमारने का, "हे सत् पुरुषोने ईष्ट अने सारी प्रतिष्ठावाळा कुमार! आ बधा राजकुमारो पोताना गुरुनी साक्षीए बधी कलाओ शीख्या छे, परंतु ते कलाओनो तेमने अभ्यास नथी, तेथी ते कलाओ नकामी थई गई छे. माटे तमे उभा थाओ अने नेत्रोने आनंद आपनारी आ राधावेधनी कला दर्शावो." आ वचनो सांभळी स्थिर तेजवाळो, असाधारण 1. मार्गण एटले बाण अने याचक. बाण गुण-पणच वगरनुं लक्ष-निशान चूके छे अने गुण
वगरनो याचक पण लक्ष चूके छे. ते जोईने स्थूळ लक्षवाळो पुरुष विलक्ष-विलखो बनी जाय छे. 2. शिलमुख एटले बाण अने भमरो सजाति एटले सारी जातनो पुरुष पक्षे सारी जाति-जुई सुमन एटले सारं मन अने पक्षे पुष्य. जेम सारी जातिना पुष्य उपरथी भमरो बीजे स्थळे चाल्यो जाय, त्यारे पुष्य कृष्ण-काळु-निस्तेज बनी जाय छे, तेम ते बाण व्यर्थ थवार्थी ते सारी जातिना कुमार- मन लोभ पामी गयुं.
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
166
