________________
श्री धर्मतत्त्व उपर अमरसिंहनी कथा सागरमांथी तारा पुत्रनी रक्षा कर." आ सांभळी ते बकरो त्यांथी चालीने ते द्रव्यना निधिनी भूमि बतावी, तेमांथी नीकळेला निधानने जोई ते ब्राह्मण दयाळु श्रावक बनी गयो. हवे ते बकरो पछी अनशन व्रत लई मृत्यु पामीने देव थयो. पछी ते अमरसिंह कुमारनुं सतत हित करवाने तेना सांनिध्यमा आक्वा लाग्यो.
एक वखते ते देवताए रात्रे आवी कुमार अमरसिंहने कां के, "तारो बंधु समरसिंह तने मारी नाखवाना उपायों चिंतवे छे, तेथी तुं आ नगरने छोडी बीजे स्थळे चाल्यो जा. समय आव्ये तने राज्य मळशे, पण अत्यारे तारे अहिं रहे, घटित नथी. हुं तारा ते बंधुनो निग्रह करी तने राज्य उपर बेसाडीश, परंतु विदेश जवामां तने लाभ अने प्रतिष्ठा मळशे." ते देवताना आवा वचन सांभळी कुमार अमरसिंह तेज वखते विमल नामना एक मंत्रीना पुत्रने साथे लई कुंडिन . नगरमां चाल्यो गयो. ते समये त्यां कुंडिनपुरमा अशिवरूप रोगचाळानी उत्पत्ति थयेली, तेनी शांति करवाने भानु नामनो त्यांनी राजा देवतानी आगळ बकरां अने पाडानी हिंसा करावतो हतो ते जोई अमरसिंहे ते हिंसकोनी आगळ आवी आ प्रमाणे का के, "अरे! तमें जीवोने मारो नहीं." ते हिंसको बोल्या, "अमो तारा वचनथी बंध रहेवाना नथी, कारण के अमोने एवी राजानी आज्ञा छे." आ प्रमाणे कही तेओ हिंसा करवाने प्रवृत थया, तेवामां पेला बकरारूप देवताए तत्काळ ते बधाने स्तंभित करी दीधा. पछी ते वृत्तांत ते नगरना राजा भानुनी आगळ निवेदन करवामां आव्यो, एटले राजा भानु पोते आश्चर्य पामीने देवालयमां आव्यो, त्यां देवकुमारना जेवा अमरसिंह कुमारने जोई ते विस्मय पामी गयो. कुमारे राजाने प्रणाम करीने का, "आ पशुओ शा माटे मारवामां आवे छे?'' राजाए उत्तर आप्यो के, "रोगनी शांतिने मा." कुमार बोल्यो, "जीवहिंसा करवाथी शांति शी रीते थाय? शांति माटे तो तमे जीव दया करो."राजाए कह्यु "जो आ देवता पोते मने तेवी प्ररूपणा करे तो हुं तमारा कहेवा प्रमाणे आ हिंसा छोडीने जीवदया करूं." राजाना आवा वचनो सांभळी अमरसिंह कुमारे कडं, "कोई एक कुमारीकाने सत्वर अहिं लावो, हुं तेणीनी पासे ते प्रमाणे बोलावू." तत्काळ राजाए एक कुमारीका बोलावी मंगावी. पछी कुमारे तेणीने मंडळमां स्थापित करी मंत्रना प्रभावथी ते कुमारीका आ प्रमाणे बोली-"जेना 'मानसमां कलहंसीनी जेम जीवरक्षा रहेली होय तेना चरणना प्रक्षालन जलथी अहिं शांति थई जशे." ते सांभळी राजा बोल्यो, "तेवो उच्च पुरुष केवी रीते जाणवो?" 1. मानस-मन पक्षे मानस सरोवर. 116
श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
