________________
श्री जिनेश्वरदेवनी पूजा उपर देवपाळनी कथा तत्त्व उपर श्रद्धा राखवी तेमां सर्वज्ञ, सर्व पूजित, अढार दोषोथी रहित अने अतिशयोना समूहथी युक्त एवा श्री वीतरागने देव समजवा, जे पुरुषो भक्तिथी श्री जिनेश्वरने नमे छे अने शक्तिथी तेमनी पूजा करे छे, तेओ देवपाळनी जेम अद्भुत कल्याण प्राप्त करे छे..... .
देयपाळनी कथा जंबूद्वीपमा आवेला भरत क्षेत्रना मध्यखंडनी अंदर हस्ती अने अश्वोथी विराजित एवं हस्तिनापुर नामे नगर छे, तेमां सिंहना जेवो बळवान् सिंहरथ नामे राजा हतो. ते नगरमां जिनदत्त नामे एक भाविक श्रावक हतो तेने घेर देवपाळ नामे एक गोवाळ रहेतो हतो ते भद्रिक स्वभावनो हतो. एक वखते वर्षाकाल आवतां देवपाळ गायोने लईने एक घाटा वनमां गयो. ते वखते नदीना प्रवाहवडे मोटो विकट कांठो पड़ी गयो. तेमांथी युगादिदेवनी प्रभाविक प्रतिमा प्रगट थई. ते प्रतिमाने जोई देवपाळ हर्ष पाम्यो अने तत्काल ते प्रतिमाने जलवडे स्नान करावी तेणे मृत्तिकानुं एक उंचं पीठ करी तेनी उपर तेने स्थापित करी पछी सुगंधी पुष्प, पत्र वगेरे आदर साथे ते प्रतिमानी तेणे पूजा करी, ते वखते तेणे चिंतव्यु के, "हुं केवो धन्य के जेने श्री अरिहंत प्रभुए पोतानी मेळे दर्शन आप्यु! जोके मारी पासे. कई द्रव्य नथी परंतु हुं चित्तने स्थिर करी मारी शक्ति प्रमाणे तेमनी पूजा करूं" त्यारथी ते देवपाळ प्रतिमानी उत्कंठाथी पूजन करीने ज सदा खानपान वगेरे लेतो . हतो, ते सिवाय कदिपण लेतो नहि.
एक वखते सात दिवस अने रात्रि सुधी सतत् वृष्टि थई. तेने लईने देवपाळ नदीने कांठे जई शक्यो नहि. ते प्रभुनी पूजा कर्या विना कदिपण भोजन करतो नही तेथी तेना शेठ जिनदत्ते तेने पूछ्युं के, "तुं भोजन केम करतो नथी?" देवपाळे कर्तुं "देवपूजा कर्या विना हुं भोजन करतो नथी." शेठे का, "कहे, ते तारा देव केवा छे?" तेणे उत्तर आप्यो, "शेठजी, जेवा तमारा देव छे तेवा ज ते मारा देव छे पण ते नदीने सामे कांठे छे." "ते देवनी प्राप्ति तने शी रीते थई?" शेठे पूछ्युं, एटले तेणे ते देवनी उत्पत्तिनी वात कही अने पोतानो निश्चय पण जणाव्यो. शेठ बोल्या, "जो तारे नियम होय तो तुं अहिं रहेला देवनी पूजा कर! तेनी पूजा करवाथी ते देवनी पूना थयेली निश्चे गणाशे," देवपाळ बोल्यो. "जे माणस भोजन करे तेज तृप्त थाय, तेना भोजनथी बीजो तृप्त थाय नहीं, तेथी हुँ तो ते देवनी पूजा कर्या सिवाय निश्चे जमवानो नथी." आ प्रमाणे आठमो दिवस थयो एटले नदीना जलनुं पुर उतरी गयुं त्यारे देवपाल सामे कांठे श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
107
