________________
रत्नचूडकुमारना पूर्वभवनी कथा. नगरीमां आवी पहोंच्यो. ते समये तेनो पिता वगेरे सर्व स्वजनवर्ग अति हर्ष पाम्यो. पेली वेश्या सौभाग्यमंजरी पण हर्षथी तेने मळवा माटे आवी. तेणीने रत्नचूडे सत्कारपूर्वक आ प्रमाणे का, "हे भद्रे, में जे आ घणुं द्रव्य उपार्जन कर्यु, तेनुं कारण तारुं वचन ज छे." ते वेश्या बोली, "उत्तम शेठजी, तमोए जे घणुं द्रव्य उपार्जन कयु, तेनुं मूळ कारण तमारुं सद्भाग्य छे, पण हवे राजानी आज्ञाथी हुं तमारी गृहिणी थईश." पछी रत्नचूडे मोटी भेट अने बुद्धिथी राजाने खुशी करी दीधो. जेथी राजाए तेने मुख्य नगरशेठ बनाव्यो अने ते सौभाग्यमंजरी वेश्या तेने अर्पण करी.
एक वखते चतुर्ज्ञानी एवा धर्मघोषसूरि साधुओना परिवार साथे बहारना उद्यानमां आवी चड्या. त्यां राजा वगेरे सर्व जनो तेमने वंदना करवाने आव्या. रत्नाकर शेठ पण पोताना रत्नचूड पुत्रने साथे लईने उद्यानमां गयो. तेणे वंदना करी समय जोई गुरुने आ प्रमाणे पूछ्युं, "भगवन् कया पुण्यथी मारो रत्नचूड संकटमां पड्या छतां तेमांथी बचीने घणी लक्ष्मी लई आव्यो?" गुरुए उत्तर आप्यो, "शेठ, तमारा आ भाग्यवान् पुत्रने पूर्वभवे करेला पुण्यथी विपत्ति पण संपत्ति रूप थई छे." रत्नाकर शेठ बोल्यो, "हे पूज्य एनो पूर्वभव केवो हतो?" आ प्रमाणे पूछवाथी गुरुए रत्नचूडकुमारना पूर्वभवनी कथा कहेवा मांडी.
रत्नचूडकुमारना पूर्वभवनी कथा ___ नंदिग्राममा पूर्वे एक वृद्धडोशी रहेती हती ते घणी ज गरीब स्थितिनी हती. तेने स्थावर नामे एक पुत्र हतो. एक वखते कोई पर्वनो दिवस आव्यो. ते वखते गाममां घेर घेर सारा भोजन थतां जोई ते स्थावरे पोतानी माता पासे तेवा भोजननी मागणी करी. वृद्ध माताए कडं, "वत्स, द्रव्य वगर सारुं भोजन क्याथी थाय? तेथी हे पुत्र, सदा संतोष पामीने रहे." माताए आ प्रमाणे कर्तुं तो पण बालपणाने लईने ते पुढे आग्रह करवा मांड्यो, त्यारे ते वृद्ध स्त्री रुदन करवा लागी. कारण के स्त्रीओनो एवो स्वभाव होय छे. तेणीनु रुदन सांभळी बे पडोशणो तेनी पासे आवी अने रोवा, कारण जाणी तेओ बने पण दुःख पामी, पछी एक पडोशण बोली, "हे शुभे, मारा घरमां उंची जात, अन छे ते तमे ग्रहण करो." बीजी बोली, "मारे घेर घणुं घी छे, ते ल्यो." आ प्रमाणे कही तेओ बंने पोतपोताने घेर आवी अने तत्काळ तेमणे पोतानी जाते ते बाळकने माटे उंची जात, धान्य अने श्रेष्ठ जात, घी हर्षथी लावी आप्यु. ते जोई ते द्रव्यना लाभ वगरनी वृद्धमाता चित्त जरा हर्षित थयुं अने तेणीए पोताना पुत्रने माटे
श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
72
